ارتباط سنجي تغييرات آلودگي هواي شهري با ميزان مرگ بيماران قلبي عروقي و تنفسي «مطالعه موردي شهر اهواز دربازه زماني 1387 لغايت 1396»

زمينه و هدف: اين مطالعه با هدف بررسي ارتباط بين تعداد مرگ بيماران قلبي – عروقي و بيماران تنفسي با ميانگين غلظت شاخص هاي عمده كيفيت آلودگي هوا AQI در دوره زماني 1387 لغايت 1396 در شهر اهواز صورت پذيرفته است. روش بررسي: اين مطالعه تحليلي بر اساس اطلاعات مربوط به مراجعه كنندگان و تعداد مرگ ومير بيماران قلبي و تنفسي، از طريق سيستم HIS (Hospital Information System) بيمارستاني و داده هاي مربوط به آلاينده هاي هوا از ايستگاههاي سنجش و پايش كيفيت هواي شهر اهواز در شهر اهواز اخذ گرديده است. براي ارزيابي اثرات هر آلاينده و ميزان مراجعه ومرگ بيماران قلبي و تنفسي، داده ها توسط نسخه چهار نرم افزار SPSS و به روش رگرسيون با توزيع پواسون مورد بررسي و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: براساس نتايج حاصل از تحليل رگرسيون پواسون، بين ميانگين غلظت آلاينده هاي NO2 وCO وSO2 با ميزان مرگ بيماران با تشخيص مشكلات تنفسي ارتباط معني دار در سطح اعتماد كمتر از 5% مشاهده گرديد كه اين ارتباط در مورد آلاينده NO2بيشتراز ساير آلاينده ها بود. همچنين بين ميانگين غلظت آلاينده هاي NO2 و COوPM با ميزان مرگ بيماران با تشخيص مشكلات قلبي عروقي نيز در سطح اعتماد 5% ارتباط معني دار مشاهده گرديد. در اين بخش نيز اثر آلاينده NO2 بيشتر بود. نتيجه گيري: از اين مطالعه چنين نتيجه گيري ميشود كه آلاينده هاي هوا (بويژه NO2) سبب افزايش خطر مرگ ناشي از مشكلات قلبي عروقي و تنفسي مي شود. لذا كاهش غلظت اين آلاينده ها مي تواند سبب كاهش موارد مرگ و مير منتسب به آنها گردد