بررسي فراواني افكار و برنامه‌ريزي جهت اقدام به خودكشي در دانشجويان پيراپزشكي دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان در سال 1398: يك مطالعه مقطعي

زمينه و هدف: تفكر خودكشي به منزله تمايل فرد به مردن است كه شيوع بالايي در بين دانشجويان دارد و به دليل نقش مهم دانشجويان پيراپزشكي به عنوان كادر درمان آينده، اين مطالعه با هدف تعيين فراواني افكار و برنامه ريزي جهت اقدام به خودكشي در دانشجويان پيراپزشكي دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه مقطعي، 209 نفر از دانشجويان رشته هاي پيراپزشكي دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان از ورودي 1394 تا 1397 به روش سرشماري در مطالعه شركت كردند. جهت جمع آوري اطلاعات از پرسش نامه اطلاعات دموگرافيك و پرسش نامه استاندارد سنجش افكار خودكشي Beck به صورت خودگزارش دهي استفاده گرديد. داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري مجذور كاي، آناليز واريانس يك طرفه و رگرسيون لجستيك مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: در اين مطالعه از كل شركت كننده‌ها، 209 نفر از دانشجويان پيراپزشكي شركت كردند كه 14.4 درصد (30 نفر) داراي افكار خودكشي و 3.3 درصد (7 نفر) آمادگي جهت خودكشي داشتند. شيوع افكار خودكشي در دانشجويان پسر بيش‌تر از دختر (0.886=p) و در مجرد ها بيش‌تر از متأهلين بود، اما اختلاف معني داري بين آن ها مشاهده نشد (0.166=p). درحالي كه بين نمره افكار خودكشي با سابقه رابطه اخيراً جدا شده (0.301=p)، سابقه نمره نياوردن در واحد هاي درسي (0.001 p)، سابقه مشروطي (0.001 p)، مصرف سيگار (0.001 p) و رضايت از رشته تحصيلي (0.001 p) ارتباط آماري معني دار مشاهده شد. نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر بيان‌گر اين بود كه افكار خودكشي در دانشجويان پيراپزشكي شايع مي باشد. بنابراين ايجاب مي كند تا در راستاي پيش گيري از بروز افكار خودكشي در بين دانشجويان برنامه ريزي هاي لازم انجام گيرد.