اثربخشي روان‌درماني روابط موضوعي كوتاه‌مدت بر روابط ميان فردي، رفتارهاي خودتخريب‌گري و سازمان شخصيت بيماران داراي اختلال شخصيت مرزي: يك مطالعه كارآزمايي باليني

زمينه و هدف: در ميان درمان‌هاي كوتاه‌مدت، رويكردهاي روان پويشي بيش از تمام رويكردهاي ديگر، رابطه درماني را به عنوان زمينه‌اي براي تغيير به كار مي‌گيرند. اين مطالعه به منظور تعيين اثربخشي روان‌درماني روابط موضوعي كوتاه‌مدت بر روابط ميان فردي، رفتارهاي خودتخريب‌گري و سازمان شخصيت بيماران داراي اختلال شخصيت مرزي انجام شد. روش بررسي: اين كارآزمايي باليني روي 20 بيمار مبتلا به اختلال شخصيت مرزي مراجعه كننده به كلينيك‌هاي درماني شهر ساري در سال 1398 انجام شد. بيماران با نمونه‌گيري تصادفي در دو گروه 10 نفري كنترل و مداخله قرار گرفتند. گروه مداخله روان‌درماني روابط موضوعي كوتاه‌مدت را به صورت 16 جلسه فردي 45 دقيقه‌اي، هفته‌اي يك بار دريافت نمودند. گروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. بيماران مقياس‌هاي مصاحبه باليني ساختار يافته First و همكاران، پرسشنامه روابط موضوعي Bell و همكاران و پرسشنامه خود تخريبي شعرباف و همكاران و سياهه سازمان شخصيت Kernberg را تكميل كردند. يافته‌ها: پس از انجام مداخله، نمرات روابط بين فردي، رفتارهاي خود تخريب گري و سازمان شخصيت در گروه مداخله به صورت معني‌داري در مقايسه با گروه كنترل كاهش يافت (P 0.05). نتيجه‌گيري: روان‌درماني روابط موضوعي كوتاه‌مدت، درماني اثربخش براي كاهش علايم بيماران داراي اختلال شخصيت مرزي است.