اثر روايت نويسي بر شدت استرس همراهان بيماران بستري در بخش‌هاي مراقبت‌هاي ويژه: يك مطالعه كارآزمايي باليني

زمينه و هدف: نوشتن در مـورد هيجان‌ها و نگراني‌ها، سبب بهبود در عملكرد سيستم خودمختار، سيستم ايمني و سـلامت جسمي و رواني مي‌گردد. اين مطالعه به منظور تعيين اثر روايت نويسي بر شدت استرس همراهان بيماران بستري در بخش‌هاي مراقبت‌هاي ويژه انجام شد. روش بررسي: اين كارآزمايي باليني يك سوكور روي 106 همراه بيمار بزرگسال بستري در بخش‌هاي مراقبت‌هاي ويژه مراكز آموزشي درماني دانشگاه علوم پزشكي بابل انجام شد. همراهان بيمار در دو گروه 53 نفري كنترل و مداخله قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه سنجش استرس (DASS21) جمع‌آوري شدند. مداخله در اين مطالعه شامل مكتوب نمودن احساسات، افكار و تجربيات در خصوص مسايل مرتبط با بيمار بستري و بخش مراقبت ويژه به صورت روزانه به مدت هفت روز در دفترچه براي گروه مداخله بود. يافته‌ها: ميانگين و انحراف معيار شدت استرس كلي به دنبال مداخله، به صورت معني‌داري در گروه مداخله (7.89 ±22.64 در مقابل 8.2 ±17.15) كاهش يافت (P 0.05). در سه حيطه استرس، اضطراب و افسردگي بين دو گروه مطالعه، ارتباط آماري معني‌دار ديده شد (P 0.05). نتيجه‌گيري: روايت نويسي باعث كاهش شدت استرس در همراهان بيماران بستري در بخش‌هاي مراقبت‌هاي ويژه مي‌گردد.