مقايسه اثر تمرينات حاد استقامتي و مقاومتي در دو شدت مختلف بر سطح سرمي تروپونين قلبي T و فاكتور نكروز دهنده تومور آلفا در مردان دونده و بدنساز

زمينه و هدف: فعاليت ورزشي حاد منجر به القا برخي از بيوماركرهاي قلبي و التهابي مي‌شود كه به عواملي مانند شدت، نوع و سابقه تمريني مرتبط است. اين مطالعه به منظور مقايسه اثر تمرينات حاد استقامتي و مقاومتي در دو شدت مختلف بر سطح سرمي تروپونين قلبي T با حساسيت بالا (hscTnT) و فاكتور نكروز دهنده تومور آلفا (TNF alpha;) در مردان دونده و بدنساز انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه شبه تجربي 20 مرد دونده و بدنساز با دامنه سني 2420 سال به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. مطالعه با طرح پيش آزمون پس آزمون روي 10 مرد دونده (تمرين استقامتي) و 10 مرد بدنساز (تمرين مقاومتي) اجرا شد. ورزشكاران دونده 6 كيلومتر با شدت‌هاي متوسط ( 70 تا 75 درصد ضربان قلب ذخيره) و زياد (80 تا 85 درصد ضربان قلب ذخيره) به فاصله يك هفته، طي جلسات مجزا دويدند. ورزشكاران بدنساز تمرين مقاومتي را با شدت‌هاي متوسط (70 تا 75 درصد يك تكرار بيشينه) و زياد (80 تا 85 درصد يك تكرار بيشينه) انجام دادند. نمونه‌هاي خوني قبل و بلافاصله پس از تمرينات گرفته شد. سپس سطح سرمي hscTnT و TNF alpha; اندازه‌گيري شدند. يافته‌ها: سطح سرمي hscTnT و TNF alpha; متعاقب تمرين حاد دويدن و مقاومتي با شدت‌هاي متوسط و زياد افزايش آماري معني‌داري يافت (P 0.05)؛ اما اثر تمرينات حاد شديد بر افزايش سطوح اين متغيرها بيشتر بود. همچنين اثر حاد تمرين هوازي شديد بر افزايش hscTnT در مقايسه با تمرين هوازي با شدت متوسط و تمرينات مقاومتي با شدت‌هاي زياد و متوسط، به طور معني‌داري بيشتر بود (P 0.05). نتيجه‌گيري: پاسخ hscTnT و TNF alpha; ورزشكاران استقامتي و مقاومتي متاثر از شدت تمرينات است و با تمرينات شديدتر افزايش بيشتري مي‌يابد؛ اما تمرين حاد هوازي با شدت زياد با افزايش بيشتري در سطوح hscTnT همراه است.