اثر تغييرات مقياس مكاني بر روند ارزيابي استراتژيك محيط زيست و تحليل‌هاي هيدرولوژيكي حوزه‌ي آبخيز خليج‌فارس و درياي عمّان

يكي از مهم‌ترين ابزارهايي كه امروزه مي‌توان بر مبناي آن ملاحظه‌هاي محيط زيستي را در نظام برنامه‌ريزي نهادينه كرد، ارزيابي استراتژيك محيط زيستي( SEA) است. در همين رابطه اثر انتخاب پرش‌هاي مقياسي بر روند ارزيابي استراتژيك محيط زيست اهميّت زيادي دارد. لذا در اين تحقيق، با استفاده از انتخاب سه مقياس مكاني 250000 :1 و تصاوير ماهواره‌اي ASTER و SRTM در حوزه‌ي آبخيز درجه‌ي يك خليج فارس و درياي عمّان، اقدام به بررسي وجود تطابق خروجي‌هاي SEA با سياست‌هاي كلان همراه با افزايش گستره‌ي مقياسي در بُعد مكاني به آزمون كشيده شده است. در اين راستا ابتدا با ورود داده‌هاي خام مدل رقومي ارتفاع در الحاقيه‌ي Arc SWAT در نرم‌افزار Arc map و پردازش آنها، محاسبات مربوط به HRU انجام شده و سپس اقدام به معرفي داده‌هاي اقليمي 11 ساله به مدل ارزيابي آب و خاك و اجراي مدل در مقياس‌هاي مكاني مختلف شده است. نتايج نشان دادند كه تغيير اندازه مدل رقومي ارتفاع، تأثير معناداري در حوزه‌ي آبخيز خليج فارس و درياي عمّان دارند.