تاثير توسعه شهري و تغييرات كاربري اراضي بر توليد رواناب حوزه آبخيز آبشوران

توسعه فيزيكي شهرها و گسترش ابعاد آن، يكي از اشكال مهم تغيير كاربري اراضي به شمار مي‌رود كه پيامدهاي متعدد زيست محيطي، اقتصادي و اجتماعي را به دنبال دارد.‌ تغيير در الگوي طبيعي سيستم‌هاي زهكشي درنواحي شهري و حاشيه شهرها، كاربري غير اصولي، توسعه سطوح غير قابل نفوذ، عامل اصلي بروز سيلاب‌هاي شهري است. هدف از اين پژوهش برآورد تغييرات دبي و حجم رواناب منتهي به شهر در نتيجه افزايش سطوح نفوذناپذير و توسعه شهري مي‌باشد. در اين راستا به رديابي تغييرات كاربري اراضي مربوط به حوزه آبخيز آبشوران در سه مقطع زماني، با استفاده از تصاوير لندست پرداخته شده است. جهت بررسي تغييرات دبي پيك رواناب، از مدل EPA SWMM استفاده گرديد. پس از واسنجي مدل SWMM بر اساس وقايع بارشرواناب مشاهداتي، نتايج واسنجي و صحت‌سنجي، تطابق شبيه‌سازي‌هاي مدل را تأييد كرد. برازش تغييرات كاربري و سيلاب‌هاي متناظر در طول دوره بررسي نشان مي دهد كه مساحت محدوده‌هاي شهري در سال1397 و 1380 نسبت به سال 1370 به‌ترتيب افزايش 68 /189 و 79 /60 درصدي داشته است. با افزايش درصد سطوح نفوذناپذير شهري، دبي اوج و حجم رواناب براي بارش با دوره بازگشت 20 ساله در سال 1397 نسبت به سال 1370 به‌ترتيب 82 /198 و 04 /188 درصد و نسبت به سال 1380، به‌ترتيب 34 /72 و 85 /94 درصد افزايش يافته است.