تأثير محلول پاشي ملاتونين و ويتامين هاي گروه ب بر عملكرد و برخي خصوصيات فيزيولوژيكي سويا (Glycine max)

مهمترين دوره ي رشد گياهاني نظير سويا در تابستان قرار دارد كه به طور معمول با تنش‌هايي مانند گرما وخشكي روبرو خواهد بود. اين گونه استنباط مي شود كه شايد بتوان با كاربرد خارجي تركيباتي از قبيل ويتامين ها و ملاتونين موجب كاهش اثرات منفي تنش هاي وارده به گياه شده و افزايش عملكرد را نتيجه گرفت. اين پژوهش به منظور بررسي اثر استفاده از ملاتونين و ويتامين هاي گروه ب بر برخي صفات فيزيولوژيك و عملكرد سويا انجام شد. تيمارهاي آزمايش شامل 3 سطح محلول پاشي ملاتونين (صفر، 0.1 و 0.2 ميلي مولار) و 6 سطح محلول پاشي با ويتامين هاي گروه B (شاهد، تيامين، ريبوفلاوين، نياسين، اسيد پانتوتنيك و پيريدوكسين هركدام با غلظت 100 ميلي گرم در ليتر) بودند كه در قالب يك آزمايش فاكتوريل بر پايه طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار سازماندهي شدند. اثرمتقابل ملاتونين و ويتامين ب بر ماده خشك كل، عملكرد، پايداري غشا، مقدار نسبي آب برگ، كلروفيل a وb، كاروتنوئيد، فلاونوئيد و آنتوسيانين معني دار بود. بيشترين مقدار اكثر صفات از جمله عملكرد دانه، مقدار نسبي آب برگ و كلروفيل در شرايط محلول پاشي 0.2 ميلي مولار ملاتونين همراه با اسيد پانتوتنيك به دست آمد البته تأثير پيريدوكسين نيز قابل توجه بود. بررسي اثر ملاتونين در شرايط عدم حضور ويتامين ب نشان داد كه با افزايش غلظت آن درصد پروتئين و درصد روغن دانه افزايش يافت. محلول پاشي ملاتونين با غلظت 0.1 و 0.2 ميلي مولار عملكرد دانه را به ترتيب 27 و 84 درصد افزايش داد. با توجه به نتايج به دست آمده تركيب تيماري اسيدپانتوتنيك و 0.2 ميلي مولار ملاتونين موجب افزايش عملكرد، پايداري غشاء، ماده خشك كل، كلروفيل a و b، محتواي آنتوسيانين و فلاونوئيد برگ گرديد.