بررسي حساسيت اخلاقي پرستاران شاغل در بيمارستان‌هاي آموزشي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي كاشان

سابقه و هدف: حساسيت اخلاقي به‌عنوان سنگ‌بناي اخلاق در پرستاري، زمينه‌اي را ايجاد مي‌كند تا پرستاران بتوانند به‌طور مؤثر و اخلاقي از بيمارانشان مراقبت كنند. اين مطالعه با هدف تعيين حساسيت اخلاقي پرستاران شاغل و ارتباط آن با برخي از مشخصات دموگرافيك آن‌ها انجام شده است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه مقطعي با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌بندي‌شده ميان 350 نفر از پرستاران شاغل در بيمارستان‌هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي كاشان در سال 1398 انجام شد. ابزار جمع‌آوري اطلاعات، پرسشنامه حساسيت اخلاقي و اطلاعات دموگرافيك بود. نتايج از طريق نرم‌افزار SPSS ويرايش‌ 16 و با استفاده از آمار توصيفي، آزمون‌هاي تي مستقل، تحليل واريانس و همبستگي پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: ميانگين حساسيت اخلاقي پرستاران (6/08 ± 68/12) بود كه در حد متوسط است. بيشترين امتياز در بُعد »آگاهي از ارتباطات بين فردي « و كمترين امتياز در بُعد »تجربه مشكلات و كشمكش‌هاي اخلاقي « بود. نمره كل حساسيت اخلاقي و ابعاد »آگاهي از نحوه ارتباطات بين فردي « و »اظهار خيرخواهي « با سن، سابقه كاري پرستاران و شركت در كارگاه‌هاي آموزشي مرتبط با اخلاق، ارتباط معني‌داري را نشان داد (P 0/05 ). نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه حساسيت اخلاقي پرستاران در حد متوسط است. همچنين شركت در كارگاه‌هاي آموزش اخلاق بر ميزان حساسيت اخلاقي مؤثر است. بنابراين پيشنهاد مي‌شود كه برگزاري كارگاه‌هاي آموزشي مرتبط با حساسيت اخلاقي به خصوص براي پرستاران تازه‌كار مورد توجه بيشتري قرار گيرد.