تاثير مصرف سرك پتاسيم كلريد در زراعت گندم آبي در خاك‌هاي متوسط بافت

روش مصرف كود پتاسيم، تأثير زيادي بر كارايي آن در اراضي با ظرفيت بالاي تثبيت پتاسيم دارد. براي بررسي تأثير مصرف سرك پتاسيم در زراعت گندم آبي، آزمايشي در دو شرايط مزرعه اي و آزمايشگاهي اجرا شد. آزمايش مزرعه اي، در مزارع گندم استان آذربايجان غربي با مقدار پتاسيم قابل‌جذب كمتر از سطح بحراني (250 mg.kg1)، به مدت سه سال (92-1389) و در قالب بلوك هاي كامل تصادفي شامل سه تيمار (شاهد، مصرف سرك 100 و 200 كيلوگرم پتاسيم كلريد در هكتار) و در چهار تكرار اجرا شد. نتايج نشان داد كه مصرف سرك پتاسيم كلريد بر عملكرد و اجزاي عملكرد دانه گندم تأثير معناداري نداشت. تيمارهاي پتاسيم  بر غلظت و جذب پتاسيم دردانه و كلش تأثير معناداري نداشتند. در تيمارهاي مذكور، درصد بازيابي ظاهري پتاسيم كمتر از 7% برآورد شد. مصرف سرك پتاسيم، قابليت جذب پتاسيم خاك را پس از برداشت محصول، به‌طور كاملاً معناداري افزايش داد. بررسي‌هاي آزمايشگاهي نشان داد كه بيش از 90% پتاسيم مصرفي در شش سانتي‌متري بخش فوقاني خاك تجمع يافته و به قسمت هاي زيرين منتقل نشد. ميزان تثبيت پتاسيم در محدوده 54.5-45.5 درصد بود و به‌طور متوسط در حدود نيمي از پتاسيم مصرفي در خاك تثبيت گرديد. به‌طوركلي، نتايج اين تحقيق نشان داد كه فرآيندهاي جذب و تثبيت پتاسيم در لايه سطحي خاك، مانع نفوذ آن از لايه سطحي به منطقه توسعه ريشه شده و عليرغم حاكميت كمبود پتاسيم در خاك مزرعه، مصرف سرك آن در خاك‌هاي متوسط بافت با ظرفيت تثبيت بالا، فاقد كارايي لازم براي تأمين نياز گندم به پتاسيم بود.