طراحي الگوي سرمايه فكري فرهنگ محور در دانشگاه‌ها ي ايران

سرمايه فكري، دانش، تجربه و اطلاعاتي است كه در سازمان وجود دارد تا بتوان ارزش را خلق كرد و به‌عنوان داراييهاي ناملموس و منابع موجود در سازمان تعريف مي‌شود كه مي‌تواند به محصولات، خدمات و فرايندها انتقال داده شود تا فرهنگ بهبود يافته و ارزش خلق شود. اين مقاله ابعاد و شاخصهاي اصلي در فرهنگ سرمايه فكري در دانشگاه هاي ايران را شناسايي، و سپس با استفاده از الگوسازي ساختاري تفسيري تحليل كرده است. اين تحقيق از نظر هدف، كاربردي، و از جنبه گردآوري داده‌ها توصيفي از نوع پيمايشي است. ابتدا ابعاد و شاخصهاي فرهنگ سرمايه فكري براساس تحليل محتوايي و مقايسه‌اي پژوهشهاي مرتبط و سپس با اتكا به نظر گروه كانوني هشت نفره در بخش كيفي و 25 خبره در بخش كمّي كه همگي خبرگان از استادان و متخصصان دانشگاهي در زمينه سرمايه فكري بودند با بهره گيري از روش ISM روابط ابعاد سرمايه فكري فرهنگ محور، شامل سرمايه انساني، سرمايه ساختاري و سرمايه رابطه اي و شاخصهاي سرمايه فكري فرهنگ محور در دانشگاه تعيين، و به‌صورت يكپارچه تحليل شده است. جامعه آماري اين پژوهش در بخش كيفي شامل مقالات معتبر علمي مرتبط و در بخش كمّي نيز متخصصان آشنا به سرمايه فكري است. در نهايت با استفاده از تحليل ميك مك هويت معيارها با توجه به اثرگذاري آنها مشخص شد. نتايج تحليل داده ها با كمك نرم افزار ISM متلب نشان داد كه مديران اخلاق مدار و دانشجويان آَشنا به فرهنگ ايراني ـ اسلامي از متغيرهاي مستقل اين پژوهش هستند و بقيه متغيرها نيز از نوع متغيرهاي رابط و از وابستگي و هدايت پذيري زيادي برخوردار هستند. در واقع براي ايجاد تغيير در وضعيت سرمايه فكري فرهنگ محور دانشگاه بايد در اين متغيرها تغيير ايجاد كرد.