الگوريتم حركت از EFQM به سمت BSC به‌منظور اولويت‌بندي پروژه هاي حاصل از خودارزيابي (مطالعه ي موردي: معاونت برنامه ريزي و توسعه ي شهرداري يزد)

مدل تعالي EFQM با تعيين جايگاه سازمان در مسير تعالي، ابزاري عملي براي كمك به سازمان‌ها است كه به درك كمبودها و نواقصشان كمك مي‌نمايد. اين مدل با ارائه راهكارهايي در قالب پروژه‌هاي بهبود، به سازمان كمك مي‌نمايد كه در مسير سيستم‌هاي مديريتي مناسب پيش رود. مدل خودارزيابي EFQM به‌عنوان ابزار مديريت كيفيت فراگير به علت كمبود امكانات و محدوديت منابع سازمان ها با مشكل عدم اولويت بندي پروژه هاي بهبود مواجه است ازاين‌رو ضرورت اولويت‌بندي استراتژيك پروژه هاي حاصل از خودارزيابي در سازمان ها وجود دارد. هدف از پژوهش حاضر ارائه ي گام هاي حركت از مدل EFQM به سمت مدل BSC به‌عنوان ابزار مديريت استراتژيك با استفاده تكنيك‌هاي FANP و FTOPSIS به‌منظور اولويت‌بندي استراتژيك است. اين تحقيق ازنظر نوع هدف كاربردي و ازنظر روش پيمايشي و ازنظر گردآوري اطلاعات ميداني است. جامعه ي آماري متشكل از 7 نفر از مديران شهرداري يزد در قالب تيم تعالي سازمان است به‌علاوه مصاحبه و پرسش نامه ابزار مورد استفاده در تحقيق است. نتايج اولويت بندي پروژه هاي بهبود منجر به تعيين اهميت منظر فرآيندهاي داخلي در سازمان و اولويت بندي 21 پروژه ي بهبود ازجمله «تهيه و به‌روزرساني شناسنامه ي آموزشي الكترونيكي پرسنل»، «جابجايي كاركنان در دسته و رسته هاي شغلي برحسب آموزش هاي طي شده» و «ايجاد مركز اسناد شهرداري» شده است.