شناسايي عوامل مؤثر بر انتقال آموزش در ميان منابع انساني دانشگاه‌هاي علوم پزشكي غرب كشور

هدف از اين مطالعه كشف و آزمون عوامل مؤثر بر انتقال آموزش در ميان منابع انساني دانشگاه‌هاي علوم پزشكي غرب كشور در سال ۹۴ – ۹۵ مي‌باشد. روش مورد استفاده در اين پژوهش پيمايشي است. تعداد ۳۴۶ نفر به‌عنوان نمونه در پژوهش حاضر مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار استفاده شده در اين پژوهش پرسشنامه ي محقق ساخته با آلفاي كرونباخ 0.87 مي باشد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS جهت انجام تحليل عاملي اكتشافي با روش تحليل با مولفه هاي اصلي و همچنين با نرم افزار Smart PLS جهت اعتباريابي نتايج صورت گرفت. نتايج حاصل از تحليل عاملي اكتشافي و تأييدي نشان داد كه 2 بعد اصلي كه متشكل از 5 عامل اصلي است بر انتقال آموزش ها به محيط كار در دانشگاه‌هاي علوم پزشكي مؤثر است. يكي از اين ابعاد، بعد سازماني ( كه شامل عوامل: حمايت مافوق، خط مشي و سياست هاي سازماني است)، و ديگري بعد مديريتي ( كه شامل عامل ارزيابي عملكرد فرد، عامل بازخورد و عامل پاداش است) مي باشد. نتايج به دست آمده بيان‌كننده اين واقعيت است كه در فرايند تأثيرگذار بودن آموزش‌ها در عملكرد كاركنان، بايستي به عواملي كه بر اثربخشي انتقال آموخته ها به محيط كار موثر است توجه ويژه كرد؛ چرا كه عدم توجه به اين عوامل، نشان داده است كه يادگيري‌ها به‌مرور زمان به فراموشي سپرده شده و نهايتاً درصد ناچيزي به محيط كار انتقال داده مي‌شود و هزينه‌هاي بسيار زيادي تحميل سازمان مي‌گردد. همچنين عوامل استخراج‌شده در اين مقاله يك حالت دو قطبي دارند كه عدم توجه به عوامل استخراج‌شده اين احتمال مي‌رود كه آن‌ها مانع انتقال آموزش‌ها به محيط كار شوند و يا با مطالعه و تجزيه‌وتحليل نقش هر كدام مي‌توانند تسهيل گر قوي به‌منظور انتقال آموخته‌ها به شغل شوند.