جهت گيري هاي راهبردي در سطح كسب و كار و تاثير آن بر عملكرد برند

موفقيت يك كسب و كار بي شك ناشي از عملكرد برند آن كسب و كار است. عملكرد شركت تحت تاثير مزيت رقابتي، و مزيت رقابتي، نتيجه و خروجي راهبردهاي يك بنگاه است كه برتري يك شركت نسبت به رقبايش در بازار را نشان مي‌دهد. راهبردهاي كسب و كار عبارت است از اقداماتي يكپارچه در جستجوي مزيت رقابتي. اين راهبرد، به نوعي برنامه مديريت براي يك حوزه فعاليت يا كسب و كار معين از سازمان است كه منابع سازماني را به منظور دسترسي به عملكرد موفقيت‌آميز در آن كسب و كار، هدايت مي‌كند. پژوهش حاضر به بررسي جهت گيري هاي راهبردي در سطح كسب وكار و تاثير آن بر عملكرد برند شركت‌هاي پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران طي دوره زماني 1388 تا 1393 پرداخته است. جامعه آماري پژوهش كليه شركت-هاي فعال در بورس اوراق بهادار تهران بود كه با فيلترهاي صورت گرفته در نهايت تعداد 110 شركت به عنوان نمونه آماري پژوهش انتخاب شد. در اين پژوهش شركت‌ها از نظر جهت گيري هاي راهبردي در سطح كسب وكار به دو دسته‌ شركت‌هاي آينده‌نگر و شركت‌هاي تدافعي تقسيم شده اند و براي تعيين راهبرد هر شركت از سيستم امتيازدهي تركيبي استفاده شد. همچنين براي اندازه‌گيري عملكرد برند از دو شاخص مالي بازده دارايي‌ها، بازده حقوق صاحبان سهام استفاده شده است. نتايج پژوهش حاضر نشان مي‌دهد كه نوع جهت گيري هاي راهبردي شركت ها در سطح كسب و كار تاثير معناداري بر عملكرد برند شركت از طريق هر دو شاخص مورد استفاده دارد؛ به عبارت ديگر رابطه مستقيم و معنادار بين جهت گيري هاي راهبردي شركت ها در سطح كسب و كار و عملكرد برند آن‏ها از طريق شاخص‏هاي مالي عملكرد برند وجود دارد.