شناسايي موانع وچالشهاي شكل‌گيري توسعه نظام نوآوري در بخش هوانوردي عمومي ايران

وجود و تحقق نظام نوآوري يك عامل كليدي در توسعه نظام نواوري ملي است. از آنجا كه بخش هوافضا جزو اولويت‌هاي الف در نقشه جامع علمي كشور محسوب شده است. اين مقاله در نظر دارد موانع و مشكلات شكل‌گيري و توسعه نظام نوآوري بخشي را در حوزه هوانوردي عمومي ايران با رويكرد تحليل توامان كاركردي- ساختاري شناسايي نمايد. ابتدا ادبيات حوزه معرفي شده و روش تحليل همزمان كاركردي- ساختاري ارائه مي شود. در ادامه كاركردهاي بخش از ادبيات موضوع استخراج و با كمك خبرگان در قالب پرسشنامه تكميل شده و در صنعت هوانوردي عمومي مورد ارزيابي قرار مي گيرد. در ادامه يافته هاي آن در پنل خبرگان ارائه و با نظر آنها، مشكلات و ضعف كاركردها و تاثير آنها در عوامل ساختاري (بازيگران، شبكه‌ها و نهادها) تحليل مي شود.