بررسي ابعاد و زواياي اقتصادي-مديريتي اكو توريسم، توريسم مذهبي-تاريخي و مدرن در ايران

توريسم يكي از رهيافت هاي مديريتي كارامد در افزايش بهره وري اقتصادي در دنياي امروز است. دولت ها براي افزايش درآمدهاي خود، رغبت فزاينده اي به مديريت كارامد توريسم و افزايش مزيت هاي اقتصادي آن نشان داده اند. در ايران نيز بررسي راهكارها و شيوه هاي بهره-وري مناسب از ظرفيت هاي توريستي و مزيت هاي اقتصادي آن، از جمله ضروريات كشور به شمار مي آيد. با توجه به اهميت شناخت رابطه ميان ابعاد مختلف مديريت توريسم يا ظرفيت هاي اقتصادي آن، پژوهش حاضر به بررسي اين مسأله پرداخته است كه مديران و مسئولان ذيربط نسبت به ابعاد مختلف توريسم شامل توريسم مذهبي-تاريخي، محلي و مدرن چه اولويت هايي در نظر دارند و ترجيحات بهره ورانه (اقتصادي) آنها بيشتر متمايل به كدام نوع از توريسم است. بدين منظور اين پژوهش با روش پيمايشي و با استفاده از پرسشنامه به بررسي ابعاد و زواياي اقتصادي-مديريتي توريسم در ايران پرداخته است. نتايج نشان داد كه رابطۀ تمام متغيرهاي مستقل پژوهش با ابعاد اقتصاد توريسم (مذهبي-تاريخي، اكوتوريسم و مدرن) معنا‌دار بوده است. متغيرهاي نظام تمايلات ارزشي با ضريب 0.130 و دين‌داري با ضريب 0.215 مؤثرترين متغيرها بر توريسم مذهبي-تاريخي هستند. متغيرهاي فرهنگ و طبيعت با ميزان تأثير 0.183، مؤثرترين متغيرها بر اكوتوريسم هستند. در خصوص توريسم مدرن نيز متغيرهاي نظام تمايلات ارزشي با ميزان تأثير 0.136، و حقوق و آزادي گردشگران با ضريب 0.176- مؤثرترين متغيرها محسوب مي شوند.