اثر فاصله قدرت بر قصد افشاگري كاركنان با نقش ميانجي شجاعت اخلاقي

يكي از مؤلفه‌هاي مهم نظام اداري هر كشور افشاي فساد و سوء‌رفتارهاي صورت‌گرفته در محيط كاري است. با اينكه عواملي همچون رهبري اقتدارگرا و حاكميت فرهنگ سكوت كاركنان را به عدم افشاي فساد ترغيب مي‏كند، شجاعت اخلاقي آنان بر قصد برملا ساختن انحرافات بسيار تأثيرگذار است. هدف از اين تحقيق، بررسي اثر فاصله قدرت بر قصد افشاگري كاركنان با نقش ميانجي شجاعت اخلاقي است. اين تحقيق از لحاظ هدف كابردي، از لحاظ نحوه گردآوري داده‏ها توصيفي‌ـ همبستگي، و از نوع تحقيقات كمّي است. جامعه آماري تحقيق همه كاركنان شاغل در گمرك بندر شهيد رجايي، به تعداد 420 نفر، بودند. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان 200 نفر بود كه به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‏ها پرسشنامه بود كه پايايي آن با استفاده از آلفاي كرونباخ تأييد شد. براي تجزيه‌وتحليل داده‏ها از مدل‏سازي ساختاري و نرم‏افزار AMOS استفاده شد. نتايج حاصل از تجزيه‌وتحليل داده‏ها نشان داد كاركناني كه به قدرت مديران باور بيشتري دارند و آنان را در انجام دادن امور مبسوط‏اليه مي‏دانند سكوت هوشمندانه را در پيش مي‌گيرند و از صحبت كردن درباره انحرافات پرهيز مي‏كنند. همچنين، كاركناني كه شجاعت اخلاقي بالاتري دارند، به‏رغم همه محدوديت‏ها و احتمال آسيب ديدن، خود را به افشاي فساد ملزم مي‏دانند. سرانجام اينكه شجاعت اخلاقي مي‌تواند به‌رغم وجود فاصله قدرت در سازمان به قصد افشاگري كاركنان بينجامد.