بررسي تأثير فرهنگ سازماني بر قابليت يادگيري سازماني با نقش ميانجي تسهيم دانش بين كاركنان دانشگاه آزاد اسلامي واحد اردبيل

در محيط‌هاي پيچيدهامروزي، سازمان‌ها به منظور پايداري و رشد و ارائه خدمات بهتر در محيط خود ناچار به يادگيري و توجه به تسهيم دانش‌اند. يكي از ابزارهاي مهم ايجاد زمينه براي تقويت نگرش مثبت كاركنان، به منظور اشتراك مستمر دانش و يادگيري سازماني، فرهنگ سازماني است. پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير فرهنگ سازماني بر قابليت يادگيري سازماني، با نقش ميانجي تسهيم دانش، بين كاركنان دانشگاه آزاد اسلامي واحد اردبيل انجام شد. روش تحقيق از لحاظ هدف كاربردي و از لحاظ نوع داده‌ها و نحوه اجراي پژوهش توصيفي‌ـ پيمايشي بود. جامعه آماري كاركنان دانشگاه، به تعداد 261 نفر، بودند و از بين آن‌ها 157 نفر طبق فرمول كوكران با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور گردآوري داده‌ها، از پرسشنامه‌هاي استاندارد فرهنگ سازماني ساشكين، تسهيم دانش واندن‌هوف و وان‌وينن، و يادگيري سازماني سنگه استفاده شد و روايي آن‌ها، چون استاندارد بودند، به تأييد استادان رسيد. پايايي پرسشنامه 87 درصد بود. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از روش مدل‌سازي معادلات ساختاري، به كمك نرم‌افزار spss26 و Amos18، استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد فرهنگ سازماني بر يادگيري سازماني تأثيرگذار است. همچنين، تسهيم دانش بر يادگيري سازماني تأثير مي‌گذارد و در رابطه بين فرهنگ سازماني و يادگيري سازماني نقش ميانجي دارد. بنابراين، توجه به فرهنگ سازماني و گسترش تسهيم دانش بين كاركنان مي‌تواند به افزايش يادگيري سازماني كمك كند.