تحليل روان سنجي مقياس قرباني شدن در فضاي مجازي و ارتباط آن با عوامل رواني و اجتماعي در دانش‌آموزان دختر

پژوهش حاضر با هدف آزمون كفايت روان‌سنجي مقياس قرباني‌شدن در فضاي مجازي در ميان 326 نفر از دانش‌آموزان دختر شهر تهران كه با استفاده از روش نمونه‌گيري گلوله برفي مجازي انتخاب شدند، انجام شد. در مطالعه همبستگي حاضر، دانش‌آموزان به مقياس قرباني‌شدن در فضاي مجازي (بوئلگا و همكاران، 2019)، مقياس ارتباط والدنوجوان (پورسل، 2007) و مقياس قرباني‌شدن توسط همسالان (جوزف و استاكتون، 2018) پاسخ دادند. به‌منظور تعيين روايي عاملي مقياس قرباني‌شدن در فضاي مجازي از روش‌هاي آماري تحليل عاملي اكتشافي و تحليل عاملي تأييدي و به‌منظور بررسي همساني دروني آن از ضرايب آلفاي كرونباخ استفاده شد. همچنين، به‌منظور مطالعه روايي سازه، ضريب همبستگي بين مقياس قرباني‌شدن در فضاي مجازي و مقياس‌هاي ارتباط والدنوجوان و قرباني‌شدن توسط همسالان گزارش شد. نتايج تحليل مؤلفه‌هاي اصلي با استفاده از چرخش واريماكس نشان داد مقياس قرباني‌شدن در فضاي مجازي از دو عامل قرباني مستقيم و قرباني غيرمستقيم در فضاي مجازي تشكيل شده است. شاخص‌هاي برازش تحليل عاملي تأييدي بر پايه نرم‌افزار آموس، وجود اين دو عامل را تأييد كرد. نتايج مربوط به همبستگي مثبت بين ابعاد مقياس قرباني‌شدن در فضاي مجازي با ابعاد مقياس قرباني‌شدن توسط همسالان و همبستگي ضعيف با ابعاد مقياس ارتباط والدنوجوان به‌طور تجربي از روايي سازه مقياس قرباني‌شدن در فضاي مجازي حمايت كرد. مقادير ضرايب همساني دروني مقياس (0.93=a) مطلوب گزارش شد. در مجموع، يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه مقياس حاضر براي سنجش قرباني‌شدن در فضاي مجازي در دانش‌آموزان دختر ابزاري روا و معتبر است.