مقايسه تأثيردو روش درماني تنظيم هيجان و ذهن آگاهي بر كاهش تعلل ورزي تحصيلي و فرسودگي تحصيلي دانش آموزان دوره متوسطه

پژوهش حاضر با هدف مقايسه‌ تأثير دو روش درماني تنظيم هيجان و ذهن‌آگاهي، بر كاهش تعلل‌ورزي تحصيلي و فرسودگي تحصيلي دانش آموزان انجام گرفت. روش اجراي پژوهش نيمه‌آزمايشگاهي ﺑﻮد. از جامعه‌ آماري دانش‌آموزان دختر دوره‌ دوم متوسطه‌ شهر اهواز در سال تحصيلي 971396 كه 2300 نفر بودند، 36 نفرآزﻣﻮدﻧﻲ به صورت نمونه گيري هدفمند داوطلب و در قالب سه گروه 12 نفري (دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل) در فرايند پژوهش شركت كردند. ابزار پژوهش، مقياس ارزيابي تعلل ورزي ﺳﻮﻟﻮﻣﻮن و راﺗﺒﻠﻮم (1984) و سياهه‌ فرسودگي مدرسه‌ساخته‌ سالملا–آرو، كيورو، لسكينن و نورمي (2009) بودند. تحليل داده‌ها با روش آماري تحليل كوواريانس چندمتغيري، نشان داد در مرحله‌ پس‌آزمون هر دو گروه آزمايش، در نمرات تعلل‌ورزي تحصيلي و فرسودگي تحصيلي كاهش معناداري نسبت به گروه كنترل وجود داشته‌اند، ولي مقايسه‌ انجام‌شده در زمينه‌ تأثيردو روش مورد مطالعه، تفاوت معناداري را نشان نمي‌دهد؛ بر اين اساس، به‌كارگيري دو روش درماني تنظيم هيجان و ذهن‌آگاهي به منظور كاهش تعلل‌ورزي تحصيلي و فرسودگي تحصيلي دانش آموزان توصيه مي شود.