ارزيابي كيفيت اجراي برنامه‌ كارورزي در دانشگاه فرهنگيان استان مازندران

پژوهش حاضر فرايند اجراي برنامه‌ كارورزي را در دانشگاه فرهنگيان استان مازندران بررسي كرده است و با يافتن نكات قوت و ضعف آن در صدد ارائه‌ راهكارهايي به مسئولان و تصميم‌گيران اين برنامه برآمده است. پژوهش حاضر به روش تلفيقي ‌كمي كيفي نگاشته شده است. بخش كيفي با مصاحبه‌ عميق با خبرگان و صاحب‌نظران كارورزي و كدگذاري مصاحبه‌ها با نرم‌افزار NVIVO، انجام گرفت. روايي آن از روش كثرت‌گرايي و از طريق درگيري طولاني مدت پژوهشگر با فضاي پژوهشي و اعتمادسازي با افراد موضوع پژوهش صورت پذيرفت؛ همچنين فضاي پژوهش با حضور داور بيروني كنترل شد. براي رسيدن به پايايي كدها از نظرات كدگذار ديگر نيز به كار گرفته شد، و توافق بين كدگذاران حاصل ‌شد. سپس، براساس كدهاي به‌دست‌آمده پرسشنامه‌ تنظيم شد. جامعه‌ آماري كيفي در اين پژوهش شامل 5 نفر از متخصصان و 20 نفر از آشنايان و كارشناسان كارورزي بود كه به روش نمونه‌گيري گلوله‌برفي انتخاب ‌شدند. جامعه‌ آماري كمي پژوهش 550 نفر و نمونه‌ آماري 226 نفر بودند كه با نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي نسبي، به پرسشنامه‌ها پاسخ دادند. روايي پرسشنامه توسط تعدادي از متخصصان كارورزي تأييد ‌شد و پايايي آن با محاسبه‌ ضريب آلفاي كرونباخ 0.954 به‌دست ‌آمد. نتايج نشان‌ داد بيشترين ضعف مربوط به بخش مدرسه و بعد فضاي فيزيكي نامناسب و بيشترين نقطه‌ قوت مربوط به استادان ‌راهنما و نظارت و ارزيابي آنان از عملكرد دانشجويان است. در پايان، پس از يافتن ضعف‌هاي ‌موجود راهكارهايي براي بهبود وضعيت كارورزي در دانشگاه فرهنگيان استان ارائه ‌شد. ‌