ترسيم مدل پيش‌بيني تعلق خاطر كاري براساس سرمايه‌ روانشناختي، هوش هيجاني، حمايت سازماني

هدف پژوهش حاضر ترسيم مدل پيش‌بيني تعلق خاطر كاري براساس متغيرهاي سرمايه‌ روان‌شناختي. هوش هيجاني. حمايت سازماني بود. روش پژوهش برحسب هدف، كاربردي است، كه با رويكرد كمي و به روش غيرآزمايشي همبستگي انجام گرفت. جامعه‌ آماري پژوهش، اعضاي هيئت علمي دانشگاه آزاد شهر تهران به تعداد 2953 نفر بودند كه با استفاده از كفايت نمونه در مدل‌سازي معادلات ساختاري، 340 نفر انتخاب شد. براي گردآوري داده‌ها پرسشنامه هاي تعلق خاطر كاري سالنوا و شوفلي (2001)، سرمايه‌ روان‌شناختي لوتانز، لوتانز و لوتانز (2004)، هوش هيجاني ماير و سالووي (1990)، حمايت سازماني آيزنبرگ و همكاران (1998) به‌كار گرفته شد. روايي و پايايي ابزارهاي پژوهش بررسي و تأييد شد. روش تحليل داده ها در دو بخش توصيفي و استنباطي انجام گرفت. در بخش استنباطي براي پاسخ به پرسش‌هاي پژوهش آزمون هايي همبستگي پيرسون، تي تك‌نمونه اي، مدل‌سازي معادلات ساختاري بهره گرفته شد. نتايج نشان داد متغيرهاي سرمايه‌ روان‌شناختي، هوش هيجاني و حمايت سازماني بر تعلق خاطر كاري تأثير دارند.