نقد و بررسي هويت خلفايِ سه گانه و علي (ع) در معرفه الصحابه ابونعيم اصفهاني

براساس تئوري هاي انتقادي گفتمان، اين پيشفرض كه متون تاريخي را صرفا ذهنيت پديدآورنده آنها سمت وسو مي دهد، ناپذيرفتني است زيرا ميان متن موجود و ساختارها و فرآيند هاي سياسي و مذهبي رابطه اي وجود دارد.بنابراين هر متن تاريخي را مي توان با طرح اين مساله پيش رو نهادكه دغدغه هاي سياسي مذهبي ِنويسنده به برجستگي چه اشخاصي منجر شده و اين نامها با چه نوع هويتي،با چه سنخ داوري هايي و با بهره گيري از كدام واژه ها سامان يافته است؟ با اتكاء به اين مباني نظري شيوه ي بازيابي ابونعيم درترجمه ي خلفاي راشدين را درمعرفه الصحابه مورد تحليل قرار مي دهيم،زيرا بازنمايي روايات معرفه الصحابه نشان ميدهد كه اگرچه روايات آن انعكاسي از همان روايات قرن اول تا سوم هجري است اما گزينش،چينش و چگونگي استعمال واژگان آن در راستاي طرد يا برجسته سازي برخي از اصحاب رسول خدا شكل گرفته است تا به فرآيند سياسي مذهبي زمانه پاسخ قاطعي دهد.