ارائۀ الگويي براي شكل‌دهيِ موضوع در مطالعات و پژوهشهاي تطبيقي در حوزۀ هنر با تاكيد بر مطالعات ميان‌رشته‌اي

ملاحظه پژوهش تطبيقي به‌عنوان يك فرآيندِ مجزا و متفاوتِ تحقيقي ، مسئله‌اي بوده كه حداقل در كشور ما چندان به آن پرداخته نشده است و غالب پژوهش‌هايي كه تحت عنوان تطبيقي انجام گرفته‌، كمتر به گونه متفاوتي نسبت به روش‌هاي معمول تحقيقي اشاره داشته‌اند. از سوي ديگر، به نظر مي‌رسد با اهميت يافتن تعامل ميان حوزه‌هاي دانشي و ظهور مطالعات ميان‌رشته‌اي، بتوان الگوهايي كاربردي را براي شكل دادن به موضوعات تطبيقي در حوزه هنر ارائه داد. بر همين اساس، سؤال اصلي در پژوهش پيش رو اين است كه زيرشاخه‌هاي مطالعاتي حاصل از ارتباط موضوعات حوزه هنر با ديگر حوزه‌هاي دانشي، بر مبناي مباني نظري و دسته‌بندي‌هاي ارائه‌شده در مطالعات ميان‌رشته‌اي ، كدام هستند؟ و هدف، توسعه الگوهاي پيشين و ارائه چارچوبي شناختي و كاربردي براي شكل‌دهي موضوع در اين گروه از مطالعات و پژوهش‌ها است. اين مقاله با روشي توصيفي و با اتكا به فرآيند و نتايج ساير پژوهش‌هاي مرتبط، سعي در كامل كردن الگوهاي ارائه‌شده براي شكل‌دهي و دسته‌بندي پژوهش‌ها و مطالعات تطبيقي در حوزه هنر بر مبناي دو مؤلفه نوع ارتباط پيكره‌هاي مطالعاتي حوزه هنر با ديگر حوزه‌هاي دانشي و نيز گستره‌هاي زماني و مكاني پيكره‌هاي مطالعاتي مورد تطبيق دارد؛ در اين ميان به‌طور خاص، دسته‌بندي پنج‌گانه ذكرگو از پژوهش‌هاي تطبيقي هنر، مبناي اين تحقيق قرار گرفته است. جمع‌آوري اطلاعات، به‌صورت كتابخانه‌اي و تحليل اطلاعات، با روشي كيفي انجام گرفته است. بر اساس نتايج اين پژوهش، انواع شكل‌هاي تعاملي حوزه‌هاي دانشي ديگر با حوزه مطالعاتي هنر را مي‌توان در دو گروهِ كلي، مطالعات ميان‌رشته‌اي و درون‌رشته‌اي كه حاصل گفتمان‌ها و تعاملاتِ درونيِ رشته‌هاي هنري در قالب زبان‌ها و رسانه‌هاي مختلف هنري هستند، جاي داد. همچنين، در خصوص دسته‌بندي پژوهش‌هاي تطبيقي در حوزه هنر بر مبناي گستره زماني و مكانيِ پيكره‌هاي مطالعاتي، مواردي همچون تطبيق‌هاي تمهيدي و تطبيق‌هايي با هدف طبقه‌بندي نيز به الگوي ذكرگو اضافه شدند.