مدل تشخيص تقلب در اظهارنامه هاي مالي با استفاده از ابزار نسبت هاي مالي

در اين مقاله مدل تشخيص تقلب در اظهارنامه هاي مالي با استفاده از ابزار نسبت هاي مالي بررسي شده است. هدف بررسي مدل تشخيص تقلب در اظهارنامه هاي مالي با استفاده از ابزار نسبت هاي مالي مي‌باشد. دوره زماني اين تحقيق سال 1388-1394 در نظر گرفته شده است . جامعه آماري شامل كليه شركتهاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران مي باشد. نمونه آماري به طور تصادفي شامل 35 شركت سالم داراي اظهارنامه هاي سالم (بدون تقلب) بورس اوراق بهادار تهران است كه قبل از سال 1387 در بورس پذيره نويسي و شروع به فعاليت كرده اند و طي اين دوره حداقل براي يكبار در فهرست 50 شركت برتر بورسي اعلام شده توسط سازمان بورس قرار گرفته اند. تحقيق به لحاظ هدف از نوع نظري و به لحاظ روش شناسي از نوع تحليلي- تجربي مي باشد. براي بررسي رابطه ميان متغيرهاي مستقل و متغير وابسته از آزمون t مستقل دونمونه اي و آزمون مان-ويتني و همچنين مدل توسعه يافته رگرسيون لجستيك بهره گيري شد.نتايج تحقيق نشان داد كه با استفاده از تجزيه و تحليل صورتهاي مالي شركتهاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار مي توان به كشف تقلب در گزارشگري مالي اقدام نمود. نتايج تحقيق حاكي از ان است كه كليه نسبت هاي مالي شامل نسبت مالي بدهي كل به دارايي كل ، نسبت مالي نقدينگي به بدهي جاري ، نسبت مالي ارزش دفتري دارايي جاري به بدهي جاري ، نسبت مالي سود خالص به حقوق صاحبان سهام در تشخيص تقلب مي تواند نقش موثري داشته باشد.