تبيين و اولويت بندي شاخص هاي همگرايي بخش هاي دفاعي و غيردفاعي

هدف پژوهش حاضر دستيابي به تبيين شاخص هاي همگرايي بخش هاي دفاعي و غيردفاعي و اولويت بندي آنها است. پس از بيان مفاهيم همگرايي و انواع آن، نظريه هاي همگرايي بين بخش هاي دفاعي و غيردفاعي مطرح و با انجام مطالعه تطبيقي، در نهايت جمع بندي و نتيجه گيري مي گردد. اين پژوهش به روش توصيفي از نوع همبستگي انجام شده است. جامعه آماري آن، 32 نفر از متخصصان فعال در اين حوزه هستند كه با روش تمام شمار به عنوان نمونه آماري نيز انتخاب شدند. به منظور گردآوري داده‏ها و بر اساس ابعاد و مدل پژوهش از پرسشنامه به عنوان ابزار اصلي استفاده گرديد. براي بررسي و يافتن پاسخ سوال هاي تحقيق از آزمون هاي رتبه بندي فريدمن، تحليل عامل اكتشافي استفاده گرديد. داده هاي گردآوري شده با نرم افزار اس پي اس اس تجزيه و تحليل شدند. با توجه به شاخص هاي همگرايي و نتايج آزمون انجام شده و رتبه بندي فريدمن، بالاترين امتياز به «پويايي» و كمترين امتياز به «رسوم» مربوط مي شود. در عامل اكتشافي و استخراج عامل ها، كمترين اشتراكات توجه به اعتماد متقابل و بيشترين آن نوآوري در فناوري 0.923 مي باشد. در چرخش عامل ها 12 عامل و در مجموع 83.799 واريانس را به خود اختصاص دادند. در نتيجه گيري، شاخص ها در دو دسته بندي بافتارها و نيازهاي مشترك و ظرفيت هاي لازم جهت ايجاد همگرايي تقسيم بندي گرديدند كه در دسته اول، اهداف مشترك و رسوم و در حالت دوم پويايي و تصميم گيري مشترك بيشترين و كمترين اولويت را به خود اختصاص دادند.