شكل‌گيري و انباشت درونزاي قابليت‌هاي فناورانه در سامانه‌هاي پيچيده (مطالعه موردي صنايع هوافضاي ايران)

پيشرفت‌هاي چشمگير در صنايع هوافضاي ايران طي دهه‌هاي اخير غيرقابل انكار است. پيشرفت‌هايي كه علي‌رغم تحريم‌هاي گسترده بين‌المللي، از طريق تلاش‌هاي دروني حاصل شده است. بنابراين، مطالعه دستاوردهاي اين حوزه مي‌تواند به عنوان الگويي براي ساير صنايع كشور بويژه صنايع دفاعي باشد. از اين‌رو، اين مقاله با بهره‌گيري از رويكرد پژوهش كيفي و استراتژي پژوهش مطالعه موردي به بررسي مسير شكل‌گيري و انباشت قابليت‌هاي فناورانه طراحي و ساخت موشك‌هاي بالستيك به عنوان محصولات و سامانه‌هاي پيچيده در صنعت هوافضاي كشور پرداخته است. يكي از گروه‌هاي صنعتي فعال در حوزه صنايع هوافضا به عنوان مورد مطالعه انتخاب شده و در كنار مطالعه منابع علمي و اسناد مرتبط و در دسترس، مصاحبه‌هاي عميق با مسئولين، مديران، مشاوران و كارشناسان مرتبط با آن سازمان انجام گرفته است. مسير شناسايي شده براي شكل‌گيري و انباشت قابليت‌هاي فناورانه در گروه صنعتي مورد مطالعه مشتمل بر هشت گام و چهار نقطه عطف است. يافته هاي پژوهش نشانگر آن است كه علي رغم وجود برخي شباهت‌ها با الگو‌هاي موجود در ساير صنايع و كشورها، تفاوت‌ها و ويژگي‌هاي متمايزكننده‌اي در الگوي شناسايي شده در اين پژوهش وجود دارد.