الگوي ارزيابي عملكرد كاركنان سازمان‌هاي نظامي

در مقاله حاضر كه باهدف ارائه الگوي ارزيابي عملكرد كاركنان سازمان‌هاي نظامي انجام‌شده است. سعي شده است تا با استفاده از مباني اسلامي، ادبيات نظري رايج، نظر خبرگان اين حوزه، ارزيابي عملكرد كاركنان كه به‌عنوان يك عامل مهم در منابع انساني سازمان‌هاي نظامي شناخته مي‌شود موردبررسي قرار گيرد. نوع تحقيق برمبناي هدف كاربردي و  توسعه‌اي است و روش تحقيق بكار گرفته‌شده در اين پژوهش تركيبي و از نوع اكتشافي است. جامعه آماري پژوهش در مرحله كيفي شامل خبرگان، مديران عالي، مديران مياني و كارشناس و در مرحله كمي نيز شامل كاركنان نظامي مستقر در تهران است. حجم نمونه در مرحله كيفي 16 نفر و در مرحله كمي 203 نفر بود. اعضاي نمونه در مرحله كيفي از طريق نمونه‌گيري هدفمند و در مرحله كمي با روش نمونه‌گيري طبقه‌اي نسبتي انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌هاي پژوهش، مصاحبه عميق و پرسشنامه محقق ساخته، شامل 117 گويه و يك سؤال باز پاسخ با پايايي 0.98 بود. داده‌هاي كيفي با استفاده از روش تحليل محتوا مورد تحليل قرار گرفت، يافته‌هاي حاصل از تحليل داده‌هاي كيفي، با استفاده از ضريب لاوشه و تائيد مصاحبه‌شوندگان بدست آمد. تحليل داده‌هاي كمي با استفاده از آمار توصيفي (ميانگين، واريانس، انحراف معيار) و آمار استنباطي شامل آزمون‌هاي آماري كولموگروف اسميرنوف، آزمون خي‌دو، كروسكال واليس، تحليل عاملي تأييدي صورت گرفت. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه الگوي ارزيابي عملكرد كاركنان نظامي ايران دربردارنده 3 بعد (ويژگي‌هاي فردي، نتايج و پيامد) 14 مؤلفه است. در ميان ابعاد بعد نتيجه در ميان ساير ابعاد از اهميت بيشتري برخوردار است.