آسيب شناسي پيشگيري انتظامي از بزه ديدگي و بزهكاري كودكان خياباني

يكي از آسيب‌هاي جدي جوامع درحال‌توسعه، گسترش روز‌افزون كودكان خياباني است كه اغلب از طريق تكدي‌، بزهكاري‌، شغل‌هاي كاذب فصلي و ... امرار معاش مي‌كنند. تأمين امنيت از سوي پليس براي اين قشر آسيب‌پذير، با توجه به نوع اقدامات پيشگيرانه متناسب با اين گروه، بدون شناسايي آسيب‌هاي درون و برون‌سازماني ميسر نخواهدشد؛ از اين رو، هدف اصلي اين پژوهش، شناسايي آسيب‌هاي پيشگيري انتظامي از بزه‌ديدگي و بزهكاري كودكان خياباني به‌منظور سنجش وضعيت موردانتظار براي نيل به شرايط ايده‌آل است. تحقيق حاضر از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش جمع‌آوري اطلاعات، توصيفي(كيفي - اكتشافي) است. جامعه آماري تحقيق شامل فرماندهان، مديران و خبرگان است كه در حوزه پيشگيري انتظامي پليس داراي سابقه فعاليت بوده‌اند و براي انتخاب نمونه نيز از روش هدفمند قضاوتي و گلوله‌برفي استفاده شده‌است. اين تحقيق با انجام 25 مصاحبه و سپس داده‌ها به روش تحليل تم مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت و بر اساس طبقه‌بندي سه‌شاخگي ميرزايي در سه بعد ساختاري، رفتاري و زمينه‌اي دسته بندي شد. تعداد 4 مولفه يا تم اصلي در بعد ساختاري شامل ساختار، اهداف و راهبرد سازماني، فرآيندها و روش‌ها، منابع مادي و مالي؛ تعداد 4 مولفه يا تم اصلي در بعد رفتاري شامل آموزش، انگيزه، تجربه و مهارت، و فرهنگ سازماني؛ تعداد 5 مولفه يا تم اصلي در بعد زمينه‌اي شامل اجتماعي و فرهنگي، ارباب‌رجوع، زيرساخت‌ها و مبادي پشتيباني‌كننده، بسترهاي قانوني و حقوقي و تعامل با محيط علمي بيروني شناسايي شد. نتايج به‌دست‌آمده از تجزيه‌وتحليل تم و مولفه‌ها و شاخص‌هاي آسيب پيشگيري انتظامي از جرايم كودكان خياباني نشان مي‌دهد كه بين وضعيت موجود پيشگيري با وضعيت مورد انتظار بر اساس قواعد و استاندارهاي بين‌المللي حقوق كودكان و نوجوانان و فرآيند اقدامات پيشگيرانه از جرايم كودكان خياباني در 85 شاخص يا آسيب شناسايي‌شده، فاصله زيادي وجود دارد و در پايان نيز پيشنهاداتي براي اصلاح و تقويت شاخص‌هاي به‌دست‌آمده از سوي محققان مطرح شده‌است.