تحليلي بر مكاتب و نظريه‌هاي پليسي جهان

موضوع مكتب‌هاي پليسي در كشورها از موضوعاتي است كه نمي‌توان با قاطعيت از وجود آنها سخن گفت؛ اما روشن است كه هر كشوري بنا به مشكلات، ساختارها، اسناد بالادستي و ديگر مؤلفه‌ها، روش‌ها، استراتژي‌ها و دكتريني را در كار پليسي در نظر گرفته است و بر مبناي آن، سازمان پليس خود را شكل داده است و مي‌كوشد تا در اين چارچوب، اقدامات پليسي خود را انجام دهد. نحوه شكل‌ گيري مكاتب گوناگون فكري، فلسفي و علمي در جهان، مي‌تواند به تحليل موضوع مكتب‌هاي پليسي كمك ‌هاي شاياني كند؛ اما سوال اين است كه آيا تاكنون در كشورهاي پيشرفته و غيرپيشرفته در سطح فعاليت‌ها و اقدامات پليسي، از وجود مكتب‌ها سخن گفته شده است يا خير. بر اين اساس، بايد بتوان مؤلفه‌هايي را تبيين نمود كه در شكل‌گيري چارچوب‌هاي فكري نظريه‌پردازان، آن اندازه مؤثر باشند كه بتوانند يك نظريه را از فربهي خاصي برخوردار نمايند تا آن نظريه بتواند در سير تاريخي خود، به نحوي به مكتب تبديل شود. اين پژوهش، هفت مولفه اساسي در شكل گيري مكتب را تبيين نموده و سپس با بهره گيري از روش توصيفي ـ تحليلي، نظريه هاي رايج پليسي در كشورها را بر مبناي اين هفت مولفه مورد سنجش قرار داده و مكاتب پليسي موجود را تبيين نموده است. هدف اين مقاله، بررسي و دريافت مكاتب پليسي در پليس كشورهاي جهان به منظور ارائه راهنمايي مناسب براي الگوسازي و بومي سازي نظريه ها و تدوين مكتب انتظامي و امنيتي جمهوري اسلامي ايران است تا از اين رهگذر انديشه ورزان بتوانند با وسعت ديدي افزون تر، درخصوص شكل دهي به استراتژي هاي بلندمدت و ميان مدت خود اقدام نمايند.