الگوي راهبردي مقابله با جرايم سايبري در ايران

يكي از مهم ترين مسائل و دغدغه هاي جوامع بشري، ايجاد و توسعه امنيت، برقراري نظم و تأمين آسايش عمومي جامعه مي باشد؛ از اين حيث، جوامع سايبري امروزي نيز از اين امر مستثني نبوده و نهادهاي مربوط به دنبال ارائه راهبردهايي براي رسيدن به اين هدف مهم هستند. بر اين اساس، پژوهش حاضر با هدف كلي ارائه الگوي راهبردي مبارزه با جرايم سايبري در ايران و همچنين، شناسايي، تبيين و تدوين مفاهيم، ابعاد، مولفه ها و شاخص هاي مطلوب مبارزه با جرايم سايبري در ايران انجام گرديده است. تحقيق حاضر، از نظر هدف، از نوع بنيادي بوده و روش توليد و تحليل داده ها، تركيبي از روش هاي كيفي و كمي است؛ به طوري كه در مرحله كيفي، با مطالعه اسناد و منابع كتابخانه اي پيرامون سياست جنايي، فضاي سايبري، جرايم سايبري و جرم انگاري و پاسخ ها به اين نوع جرايم در سطح داخلي و بين المللي، چارچوب مفهومي تحقيق شكل گرفته و در ادامه اين مرحله، با نمونه گيري هدفمند از طريق به كارگيري فن گلوله برفي، خبرگاني از جامعه علمي و تجربي فضاي سايبري به تعداد 30 نفر شناسايي و انتخاب شده اند. براي مصاحبه با اين افراد، از ابزار مصاحبه نيمه ساختاريافته و براي توليد داده هاي نهايي، از كد‌گذاري باز و محوري استفاده گرديد. به منظور سنجش يافته‌ها، اولويت بندي و اعتبارسنجي، از نظرات تعداد 60 نفر از نخبگان و متخصصان جرايم سايبري به عنوان حجم نمونه با به كارگيري ابزار پرسش نامه در بخش كمي استفاده شده است. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان مي دهد كه الگوي راهبردي مبارزه با جرايم سايبري در ايران چه مي تواند باشد و نيز ابعاد، مولفه ها و معرف هاي آن كدامند.