بررسي حقوقي عملكرد پليس در شرايط فوق‌العاده

پليس گام نخست و بناي اولين در اجراي عدالت كيفري و احقاق عدالت است و بهطور حتم، بروز شرايط فوقالعاده ناشي از بحرانهاي طبيعي و اجتماعي براي پليس امري اجتنابناپذير است؛ بر اين اساس، تعيين حدود عملكرد پليس در موقعيتهاي اضطرار و شرايط فوقالعاده تأثير مهمي را در عملكرد پليس ايفا مينمايد. عدم شناخت اين شرايط و قوانين و مقررات مربوط به آن و عدم كنش متناسب، منجر به تخريب چهره شهروندمحور نيروهاي خدوم پليس خواهدشد. بر اين اساس، ضروري است كه ضمن شناخت اضطرار در عملكرد پليس، الگوهاي برخورد پليس در اين شرايط نيز مورد واكاوي قرار گيرد. مقاله حاضر با استفاده از روش توصيفي تحليلي به بررسي اين مهم در نيروي انتظامي ايران و بهصورت تطبيقي موردي در كشورهاي توسعهيافته پرداختهاست. بررسيها حاكي از آن است كه ضعف قانون اساسي در شناخت شرايط فوقالعاده و اضطراري امري محرز است اما در ساير قوانين و مقررات عادي، موادي وجود دارد كه ميتواند چارچوب عملكرد پليس در شرايط اضطراري را ترسيم نمايد.