مقايسه كارايي دو مدل ديست و آكواكراپ در شبيه سازي عملكرد گندم

بررسي عوامل محدود كننده عملكرد گياهان نياز به انجام تحقيقات متعدد و هزينه‌بر دارد، لذا استفاده از مدل ها مي‌تواند شايان توجه باشد. از جمله مدل هاي كاربردي مي توان به مدلهاي آكواكراپ و ديست كه به منظور شبيه‌سازي عملكرد گياهان بكار مي‌روند؛ اشاره نمود. در سال اول اين مدل‌ها براي مزارع گندمكاري خوزستان در پايلوت رامسه واسنجي و در سال دوم براي دو پايلوت رامسه و حميديه مورد اعتبارسنجي واقع گرديدند. ريشه ميانگين مربعات خطا، ريشه ميانگين مربعات خطاي نرمال، شاخص توافق و كارايي با مدل ديست براي عملكرد دانه بترتيب 0.036 ، 0.01، 0.92 و 0.76 بود كه مقايسه اين مقادير با شاخصهاي آماري مدل آكواكراپ بيانگر خطاي كمتر و شاخص كارايي بيشتر براي مدل ديست مي باشد. ريشه ميانگين مربعات خطا ، ريشه ميانگين مربعات خطاي نرمال بيوماس گندم در مدل ديست بترتيب0.23 و 0.04 تعيين شد. نتايج اعتبارسنجي نشان داد كه شاخص كارايي مدل ديست براي عملكرد دانه و بيوماس گندم به ترتيب 0.76 و 0.57 بود كه از مقادير متناظر آن با مدل آكواكراپ(0.56 و 0.36) بمراتب بيشتر و حاكي از كارايي بالاي مدل ديست در شبيه سازي عملكرد دانه و بيوماس گندم است.