طراحي مدل مربيگري سازماني در سازمان‌هاي دولتي با رويكرد بهره‌وري نرم سازماني

مربيگري سازماني يك ابزار يادگيري استراتژيك براي سازمان‌هاست. اين پديده به عنوان شكل جديدي از توسعه رهبري به‌سرعت در حال رشد، به يكي از پرطرفدارترين ابزارهاي توسعه فردي تبديل شده است. از طرفي به‌عنوان حوزه‌اي مطرح شده كه كاركرد اساسي آن تسهيل تغيير و توسعه است. مربيگري سازماني از طريق بالفعل كردن استعدادهاي بالقوه منابع انساني سازمان كه محرك‌هاي كليدي موفقيت هر سازماني هستند، موجب افزايش بهره‌وري سازمان مي‌شود. هدف اين پژوهش طراحي مدل مربيگري سازماني در سازمان‌هاي دولتي است. ازآنجاكه كاوش در دنياي ذهني و تجارب افراد و استخراج نگرش آنها مستلزم بهره‌گيري از روش‌هاي كيفي پژوهش مي‌باشد، در اين مطالعه با استفاده از رويكرد تحليل محتوا با 12 نفر خبرگان كه در زمينه مربيگري تأليفاتي داشته‌اند، مصاحبه نيمه ساختار يافته عميق صورت گرفت. محقق براي دستيابي به لايه‌ها و ابعاد موضوع از شيوه تحليل محتواي كيفي و به شيوه استقرايي استفاده كرد. در اين تحقيق 80 كد اوليه استخراج گرديد كه پس از ادغام كردن آنها تعداد 51 كد اوليه تأييد شد پس از آن، كدهاي اوليه در 10 مقوله دسته‌بندي گرديد كه مقولات در 3 مضمون اصلي ويژگي‌هاي مربي، ويژگي‌هاي متربي و ويژگي‌هاي سازمان، طبقه‌بندي گرديد.