شناسايي و بررسي فضاهاي بي‌دفاع شهري در محله عودلاجان تهران

اهداف: امنيت، يكي از اركان اساسي فضاهاي شهري در راستاي تامين رفاه و آسايش شهروندي است. برخي از فضاهاي شهري باتوجه به ويژگي‌هاي عملكردي و كالبدي خاص خود، به فضاهايي براي بروز جرم و ناامني تبديل، و به عنوان فضاي بي‌دفاع تلقي مي‌شوند. بافت تاريخي محله عودلاجان تهران با توجه به وجود برخي از ويژگي هاي كالبدي-عملكردي خاص، فضاهاي ناامن و بي‌دفاعي را در خود ايجاد كرده است؛ بنابراين هدف اين مقاله شناسايي و بررسي فضاهاي بي‌دفاع در محله عودلاجان تهران است. روش‌شناسي: اين تحقيق از نظر هدف كاربردي و از نظر روش، تحليلي-توصيفي است. گردآوري اطلاعات مبتني بر مطالعات كتابخانه‌اي با غلبه ميداني است، كه در بخش ميداني از ابزارهاي مشاهده، پرسشنامه، مصاحبه و عكاسي استفاده شده است. جامعه آماري، تمام جمعيت محله عودلاجان است كه براساس فرمول كوكران 374 نفر به عنوان جامعه نمونه مشخص شده‌اند. تجزيه و تحليل اطلاعات به وسيله نرم‌افزار SPSS (آزمون‌هاي تيتك نمونه‌اي، آنووا و فريدمن) انجام شده است. يافته‌ها: فضاهاي بي‌دفاع در محله عودلاجان با توجه به مقدار ميانگين باال، نامطلوب هستند. همچنين در مقايسه بين محله‌هاي عودلاجان، محله امامزاده يحيي تاحدودي نسبت به دو محله ديگر، در وضعيت مناسب‌تري قرار دارد. در اولويت‌بندي فريدمن، بعد عملكرديكالبدي، بصري، به ترتيب در رتبه‌هاي نخست و دوم قرار گرفته‌اند. نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش حاكي از وجود 72 فضاي بي‌دفاع در محله عودلاجان است، بنابراين از طريق راهكارهايي نظير توسعه زيرساخت‌ها، تسهيلات فرهنگيورزشي با كمك مردم و نهادهاي محلي ميتوان در سامان‌دهي و بازگشت امنيت به محله نقش موثري ايفا نمود.