تاثير منبع كنترل و تعهدسازماني بر پذيرش رفتار ناكارآمد حسابرسي بر اساس تئوري رفتار برنامه ريزي شده

پذيرش رفتار ناكارآمد حسابرسي، پذيرش هر‌گونه اقدامي است كه مطابق با استانداردهاي حسابرسي نباشد. اين رفتار يك مشكل جدي براي حرفه حسابرسي محسوب مي شود و مي‌تواند باعث شكست و ناكامي آن گردد. هدف اين مطالعه بررسي تاثير منبع‌كنترل دروني، منبع‌كنترل بيروني و تعهدسازماني بر پذيرش رفتار ناكارآمد حسابرسي بر اساس تئوري رفتار برنامه ريزي شده است. جامعه هدف اين پژوهش حسابرسان شاغل عضو جامعه حسابداران رسمي ايران در سال 97 بودند كه از بين آن ها با استفاده از فرمول كوكران، نمونه مورد نظر تعيين و از طريق نمونه گيري تصادفي، تعداد 310 نفر انتخاب گرديد. داده هاي مورد نياز از طريق پرسش نامه جمع آوري و با استفاده از روش مدل سازي معادلات ساختاري با رويكرد حداقل مربعات جزئي و نرم افزار اسمارت پي ال اس تحليل شدند. نتايج نشان داد كه منبع كنترل‌دروني و تعهدسازماني تاثير منفي و منبع‌كنترل بيروني تاثير مثبت بر پذيرش رفتار ناكارآمد حسابرسي دارند. به اين معني كه حسابرسان با منبع كنترل دروني و تعهدسازماني از پذيرش رفتار ناكارآمد حسابرسي اجتناب مي‌كنند و حسابرسان با منبع كنترل بيروني تمايل به پذيرش رفتار ناكارآمد حسابرسي دارند.