نظريه خلافت الهي انسان به مثابه مبنايي براي تفاوت و تساوي در حق مشاركت سياسي

تساوي يا عدم تساوي در حق مشاركت سياسي براي مردم يكي از مسائل مهم در انديشه هاي جديد سياسي محسوب مي شود. اين پرسش در طول تاريخ با پاسخ هاي متفاوت مواجه شده است. يكي از اين پاسخ ها در انديشه شيعه، توجه به نظريه خلافت الهي انسان است. در نگاه اول، به نظر مي رسد كه حق مشاركت براي مردم به صورت مساوي قابل اثبات است.اما با دقت در اين نظريه مي توان نتايج متفاوتي يافت.در اين پژوهش به دنبال پاسخ به اين پرسش هستيم: «نسبت ميان نظريه خلافت الهي انسان و مساوات در برخوداري از حق مشاركت چيست؟» در پاسخ به اين سؤال كه با روش اجتهادي و با رويكرد تحليلي ـ توصيفي صورت گرفته است، ابتدا نظريه‌هاي رايج در دو بخشِ «مراد از صفت خلافت الهي» و «گستره حق مشاركت سياسي» مورد بررسي قرار مي گيرد. سپس اين نظريه‌ها به بوته نقد گذاشته شده و اين نتيجه استخراج مي شود كه: اول. صفت خليفه ‌الهي انسان، صفتي اكتسابي است و دوم. گستره حق مشاركت بر اساس اين نظر در غير از مشروعيت بخشي به حكومت اسلامي است بر همين اساس «عدم تساوي در حق مشاركت» از خلافت الهي انسان فهم مي شود.