واكاوي حكمت نوريه در فصّ يوسفي در نسبت با مفهوم خيال نزد ابن عربي

در نگرش ابن عربي، نور در مقام اسمي از اسامي حضرت حقّ، با ضياء خود به مراتب هستي، مُظهر اشياء و موجودات در عرصة عالم امكان مي گردد، در اين راستا هر موجودي بنا به احكام مرتبة وجودي اش در جايگاه ساية اين نور با صاحب سايه، كيفيتي از وجود را بنا بر اصل تجلي وجودي حضرت حقّ در مرتبة اسماء و صفات تجربه مي‌كند كه رمز ادراك آن به واسطة حكمت نوريّه و علم يافتن به صور مرتبة مثال امكان پذير مي‌شود. سرانجام نتيجة حاصل شده اين است؛ همان گونه كه خيال انساني به عنوان برزخ ميان عالمِ روح و جسم نيازمند تأويل است؛ خيال منفصل در مرتبة برزخ ميان عالمِ لاهوت و ناسوت كه محل اجتماع ارواح ملكوتي و اجسام لطيف از عالم ماده است نيز به تأويل احتياج دارد و در اين راستا عرصة هستي در مرتبة خيال مطلق و كثرت سايه‌هاي حضرت حقّ، نيازمند تأويل به سوي مرتبة احديت ذات است و علم يافتن به اين شيوة نگريستن به هستي تنها توسط حكمت نوريّه دريافت مي گردد كه به عقيدة ابن عربي، صورت كامل آن نزد حضرت رسول(ص) در مرتبة يوسف محمدي به وديعه نهاده شده است. روش تحقيق در اين نوشتار، توصيفي _ تحليلي بوده، همچنين ابزار و شيوه‌هاي گردآوري اطلاعات در بردارندة جستجوي كتابخانه اي است.