بررسي واريانت ژنتيكي 45bp ins/del در ژن UCP2 به‌عنوان يك فاكتور خطر براي اختلال دوقطبي

مقدمه: اختلال دوقطبي نوعي اختلال دوفازي از در دسترس بودن انرژي است كه نشان‌دهندۀ افزايش تنفس ميتوكندريايي در فاز شيدايي، در مقايسه با كاهش عملكرد ميتوكندري در فاز افسردگي بيماري است. نقص در عملكرد ميتوكندري، به افزايش بيش‌ازحد گونه‌‌هاي فعال اكسيژن (ROS) منجر مي‌‌شود. پروتئين‌‌هاي UCP2 به‌عنوان تنظيم‌كننده‌هاي ROS در سلول عمل مي‌‌كنند. هدف از اين مطالعه، بررسي همراهي واريانت ژنتيكي 45bp ins/del در ژن UCP2 با استعداد ابتلا به اختلال دوقطبي است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه موردشاهدي، بر روي 205 فرد مبتلا به اختلال دوقطبي و 200 فرد سالم به‌عنوان گروه كنترل انجام گرفت. پس از استخراج DNA از نمونه‌‌هاي خون محيطي، تعيين ژنوتيپ به‌‌وسيلۀ روش PCR انجام شد؛ همچنين آناليز رگرسيون لجستيك براي مقايسۀ فراواني آللي و ژنوتيپ‌‌ها ميان گروه كنترل و بيمار استفاده گرديد. يافته‌ هاي پژوهش: ارتباط معنا‌‌داري ميان ژنوتيپ‌‌هاي ID (OR=0.42; 95% CI= 0.27-0.64; P 0.001) و II (OR=0.39; 95% CI=0.20-0.77; P=0.006) و استعداد ابتلا به اختلال دوقطبي وجود داشت. آناليز داده‌ها نشان داد كه آلل I اثر حفاظتي بر ابتلا به اختلال دوقطبي دارد (P˂0.001، 95% CI=0.420.75، OR=0.56). بحث و نتيجه‌گيري: در اين مطالعه، براي نخستين بار، همراهي ميان واريانت ژنتيكي UCP2 45bp ins/del و اختلال دوقطبي بررسي شد. نتايج نشان داد كه واريانت ژنتيكي 45bp ins/del در ژن UCP2 با اختلال دوقطبي همراهي دارد. مطالعات بيشتر در جمعيت‌‌هاي نژادي مختلف، براي تأييد نتيجۀ مطالعه حاضر لازم است.