اثر ژنوتيپ‌هاي متفاوت‌ ACE (I/D) و ACTN-3 (R/X) بر بعضي از عوامل آمادگي جسماني و عملكرد مهارت‌هاي حركتي كودكان پسر 6 تا 8 سال

مقدمه: شناسايي عوامل مؤثر بر عملكرد جسماني و رشد مهارت‌هاي حركتي كودكان مي‌تواند اهميت فراواني در مشاركت در فعاليت بدني، پيشگيري از اضافه‌وزن و چاقي و همچنين شناسايي و هدايت استعداد‌هاي برتر ورزشي كودكان داشته باشد؛ ازاين‌رو، پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر ژنوتيپ‌هاي متفاوت ACE (I/D) و ACTN3 (R/X)، بر بعضي از عوامل آمادگي جسماني و عملكرد مهارت‌هاي حركتي كودكان انجام‌شده ‌است. مواد و روش‌ها: جامعۀ آماري اين پژوهش، شامل همۀ كودكان پسر مدرسه‌اي 6 الي 8 ساله از شهر تهران بود كه به شكل تصادفي خوشه‌اي، تعداد 50 نفر به‌عنوان نمونۀ پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات، شامل آزمون‌هاي آمادگي جسماني، آزمون مهارت‌هاي حركتي درشت اولريخ ويرايش سوم و استفاده از PCR براي تعيين پلي‌مورفيسم ژن ACE و ACTN3 بود. داده‌هاي پژوهش با استفاده از آزمون‌ تحليل واريانس يك‌طرفه و آزمون t مستقل در سطح معناداري P 0.05 تحليل شدند. يافته‌هاي پژوهش: نتايج نشان داد كه كودكان برخوردار از آلل D ژن ACE، (ژنوتيپ DD يا ID)، نسبت ‌به كودكان داراي ژنوتيپ II (P 0.05) و كودكان برخوردار از آلل R ژن ACTN3 (ژنوتيپ RR يا RX)، نسبت به كودكان داراي ژنوتيپ XX (P 0.05)، قدرت عضلاني بيشتري در دست و پا و همچنين سطح مهارت‌هاي حركتي جابجايي بالاتري دارند؛ اما تفاوت‌ معناداري در عملكرد مهارت‌هاي حركتي توپي (P 0.05) مشاهده نشد. بحث و نتيجه‌گيري: كودكان برخوردار از ژنوتيپ‌هاي DD يا ID ژن ACE و ژنوتيپ‌هاي RR يا RX ژن ACTN3‌، سطح رشد جسماني بالاتر و متعاقباً سطح بالاتري در اجراي مهارت‌هاي حركتي جابجايي دارند و در صورت فراهم بودن شرايط محيطي مناسب، اين افراد در آينده نيز، به اجراي مهارت‌هاي ورزشي در سطوح بالاي عملكردي قادر خواهند بود.