بررسي اثر تنش خشكي و پيش‌ تيمار بذر بر صفات فيزيولوژيك و بيوشيميايي كينوا (Chenopodium quinoa)

در اين تحقيق به منظور بررسي اثر پيش تيمار بذر بر ويژگي هاي كمي و كيفي گياهچه هاي كينوا تحت تنش خشكي، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح آماري كاملاً تصادفي با سه تكرار در گلخانه تحقيقاتي دانشكده علوم كشاورزي دانشگاه شاهد در سال 1398 اجرا گرديد. در اين آزمايش پيش تيمار بذر در دو سطح هيدروپرايمينگ به مدت 12 ساعت و بيوپرايمينگ با باكتري (Bacillus subtillis) به مدت 24 ساعت و تنش خشكي در پنج سطح 0، 0.5-، 1-، 1.5 -و 2 -مگاپاسكال با پلي اتيلن گلايكول بود. نتايج نشان داد اثر پيش تيماربر تمامي صفات مورد بررسي بجز محتواي مالون دي آلدئيد و پايداري غشاء معني دار شد. كاربرد باكتري هاي محرك رشد منجر به بهبود شاخص هاي گياهچه كينوا از قبيل محتواي وزن تر اندام هوايي (29 گرم)، محتواي كلروفيل (40.65 ميكروگرم بر گرم)، كاروتنوييد (2179.3 ميكروگرم بر گرم)، فعاليت آنزيم هاي سوپراكسيد دسموتاز (16.60 ميلي گرم بر پروتئين) و كاتالاز (3.07 ميلي گرم بر پروتئين)، فنول كل (52 مول بر گرم)، ميزان فلاونوييد (62.65 مول بر گرم) شدند. افزايش تنش خشكي منجر به كاهش وزن تر اندام هوايي، محتواي كارتنوئيد، قند كل و محتواي پروتئين شده، اما محتواي كلروفيل، پرولين، فنول كل، فلاونوييد و ميزان فعاليت آنزيم كاتالازتحت شرايط تنش خشكي افزايش پيدا كرد. هم چنين برهم كنش دوگانه پيش تيمار در تنش خشكي بر محتواي كلروفيل a معني دار شد و بيش ترين محتواي كلروفيل (28.05 ميكروگرم بر گرم) در تنش 2 -مگاپاسكال و بيوپرايمينگ حاصل شد. بنابراين، بيوپرايمينگ با باكتري براي دستيابي به بيش ترين مقدار وزن تر اندام هوايي، آنتي اكسيدان هاي آنزيمي و غيرآنزيمي گياه كينوا توصيه مي گردد.