بررسي رابطه به كارگيري انواع مكانيسم‌هاي دفاعي با اضطراب بيماري كرونا

زمينه و هدف: شيوع بيماري كويد 19 پيامدهاي مختلفي در سطح اقتصادي، اجتماعي و رواني دارد. از جمله پيامدهاي روان شناختي اين بيماري مي‌توان به اضطراب اشاره كرد. برخي متغيرهاي فردي از جمله مكانيسم‌هاي دفاعي در ايجاد اضطراب نقش مهمي دارند. بنابراين هدف از اين پژوهش مطالعه تعيين و بررسي رابطه به كارگيري انواع مكانيسم‌هاي دفاعي با اضطراب بيماري كرونا بود. روش بررسي: اين يك مطالعه توصيفي از نوع همبستگي مي‌باشد كه در سال 1399 انجام شد. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه افراد 20 تا 80 ساله استان‌هاي جنوبي كشور بودند كه به دليل شيوع بالاي كرونا در استان‌هاي جنوبي و دسترسي به نمونه‌هاي چهار استان جنوبي شامل؛ فارس، خوزستان، چهارمحال و بختياري و اصفهان انتخاب شدند. روش نمونه گيري به صورت در دسترس و بنا بر رضايت افراد براي همكاري بود. اين روش با توجه به محدوديت‌هاي رفت و آمد به دليل خطر كرونا انتخاب و پرسشنامه هاي اضطراب بيماري كرونا و مكانيسم‌هاي دفاعي اندرو، سينگ و باند به صورت مجازي و از طريق شبكه هاي اجتماعي تكميل نمودند. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از آزمون‌هاي آماري رگرسيون چندگانه تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه ميزان بالاي اضطراب كرونا(در بعد جسماني و رواني) با نمرات بالا در مكانيسم هاي دفاعي روان آزرده و رشد نايافته همبستگي مثبت دارد. هم‌چنين مكانيسم هاي دفاعي به ميزان 58 درصد از اضطراب كرونا را پيش‌بيني نمودند. بر اساس ضرايب بتا از ميان سه مكانيسم دفاعي بيشترين قدرت تأثير مثبت و معني‌داري به لحاظ آماري مرتبط با مكانيسم دفاعي رشد نايافته است(29= β) و كمترين تأثير مكانيسم دفاعي روان آزرده بوده است(21= β) و مكانيسم دفاعي رشد يافته به شيوه منفي (27= β) قدرت پيش‌بيني داشته است. نتيجه‌گيري: نتايج نشان مي‌دهد كه استفاده مناسب از مكانيسم هاي دفاعي، يكي از راه‌هاي حفظ بهداشت رواني است. در مقابله با هر بحراني جدا از اقدامات بهداشتي، توجه به متغيرهاي درون فردي به خصوص در حوزه سبك هاي دفاعي و مقابله‌اي افراد مي تواند به تدوين پروتكل‌ ‌هاي درماني كامل تر و بومي‌‌كمك نمايد.