بررسي تأثير بي‌تحركي تحميلي ناشي از شيوع ويروس كرونا بر تركيب بدني و Vo2max نوجوانان

زمينه و هدف: شيوه و همه‌گيري ويروس كرونا در سرتاسر دنيا باعث محدوديت‌هاي شديد از جمله كاهش فعاليت‌هاي بدني شده است، بنابراين هدف از مطالعه حاضر تعيين و بررسي تأثير يك دوره بي‌تحركي ناشي از شيوع ويروس كرونا بر تركيب‌بدني و حداكثر اكسيژن مصرفي نوجوانان بود. روش بررسي: در اين مطالعه نيمه‌تجربي كه در سال 1399 انجام شد، 178 نفر نوجوان مرد(با ميانگين سن 0.057 ±13.85 سال) به صورت داوطلبانه شركت داشتند. شاخص‌هايي مانند؛ قد، وزن، شاخص توده بدن و حداكثر اكسيژن مصرفي در دو بازه زماني با فاصله 6 ماه به عنوان پيش‌آزمون و پس‌آزمون اندازه‌گيري شد. از آزمون كوپر براي تعيين حداكثر توان هوازي استفاده شد. بعد از جمع‌آوري اطلاعات ابتدا با استفاده از آزمون Ks نرمال ‌بودن داده‌ها محاسبه شد و در ادامه با استفاده از آزمون آماري تي وابسته داده‌هاي پيش‌آزمون با پس‌آزمون مقايسه شد. براي تجزيه و تحليل ميانگين مقادير پيش‌آزمون و پس‌آزمون داده‌ها از آزمون تي همبسته استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش حاضر نشان داد كه تغييرات سبك زندگي ناشي از انتشار ويروس كرونا باعث افزايش معني‌دار شاخص شاخص توده بدن(0.001=p)، وزن(0.001=p) و هم‌چنين كاهش معني‌دار حداكثر اكسيژن مصرفي(0.032=p) مي‌شود كه اين موضوع ممكن است موجب افزايش خطرات سلامتي مرتبط با افزايش وزن و شاخص توده بدني شود. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج اين پژوهش مي‌توان گفت كه يك دوره شش ماهه بي‌تحركي ناشي از شيوع ويروس كرونا موجب تغيير در تركيب‌بدني و بنابراين تهديد سلامتي مي‌شود.