مدل يابي كيفيت رابطۀ مربي ورزشكار بر اساس كمال گرايي مربيان: نقش واسطه اي بخشش و رفتار كنترلي

هدف اين پژوهش مدل يابي كيفيت رابطۀ مربيورزشكار بر اساس كمال گرايي مربيان با واسطه ‌گري بخشش و رفتار كنترلي بود. در اين پژوهش 270 مربي شركت و مقياس ه اي كمال گرايي، بخشش، رفتار كنترلي و كيفيت رابطه را تكميل كردند. ارزيابي الگوي پيشنهادي از طريق مدل‌ يابي معادلات ساختاري انجام گرفت.نتايج نشان داد كمال گرايي بر كيفيت رابطۀ مربي ورزشكار تأثير منفي دارد. نتايج همچنين نشان داد بخشش بر كيفيت رابطه مربي تأثير مثبتي دارد، اما تأثير رفتار كنترلي بر كيفيت رابطۀ مربي ورزشكار منفي بود. نتايج تحليل مسير نشان داد بخشش و رفتار كنترلي در رابطۀ بين كمال گرايي و كيفيت رابطه نقش واسطه اي معناداري ايفاء مي كنند و با ورود اين عوامل جهت رابطۀ كمال گرايي با كيفيت رابطه معكوس (مثبت) مي شود. بر اساس يافته هاي پژوهش حاضر رابطۀ بين كمال گرايي و كيفيت رابطه در مربيان يك رابطۀ خطي ساده نيست، بلكه متغيرهاي بخشش و رفتار كنترلي در اين رابطه نقش واسطه اي مهمي دارند.