روش‌ حكومتي پيامبر(ص) در مديريت سرمايه اجتماعي

سرمايه اجتماعي داراي تعاريف مختلف است. اما، فارغ از تفاوت‌هاي موجود، يكي از محورهاي اصلي اين مفهوم ارتباطات و روابط شبكه‌اي و گروهي است. بر اين اساس، كنشگري افراد يا حكومت‌ها براي مداخله در چگونگي روابط و مناسبات اجتماعي بر كاهش يا افزايش سرمايه اجتماعي اثر مستقيم مي‌گذارد. از آنجا كه حكومت نبوي الگويي مناسب براي حكومت‌هاي اسلامي به شمار مي‌رود، مي‌توان با بررسي كنش‌هاي حكومتي ايشان راه‌كارهايي براي افزايش سرمايه اجتماعي جوامع اسلامي به دست آورد. بنابراين، هدف از اين پژوهش كشف اصول و راهكارهاي افزايش سرمايه اجتماعي مبتني بر سيره عملي پيامبر(ص) است. در اين پژوهش سعي شد، با نگاه توصيفي‌ـ اكتشافي و روش تحليل مضمون اسنادي، روش ايشان در اصلاح روابط و مناسبات اجتماعي و تشكيل جامعه اسلامي از سيره استخراج و در ادامه اثر آن اقدام يا اصل در كيفيت روابط اجتماعي بررسي شود. ايجاد امت واحده اسلامي بر مبناي برادري، گسترش عدالت و مبارزه با تبعيض، پاسداشت حقوق اقليت‌‌ها و گسترش مفهوم جامعه، و تعيين معيار تابعيت از اصول عملي برآمده از سيره پيامبر(ص) در اصلاح روابط و مناسبات اجتماعي و ايجاد ساختار مناسب اجتماعي است كه به افزايش سرمايه اجتماعي مسلمانان منجر شد.