خوانشي نشانه شناختي بارويكردي لايه اي از زبان شعري امل دنقل مطالعه موردي قصيده «البكاء بين يدي زرقاءاليمامه

نشانه‌شناسي، روش نقدي متن محوري است كه با رويكردي نظام مند به مطالعه همه عواملي كه در توليد و تفسير معنا يا در فرايند دلالت شركت دارند، مي‌پردازد. امل‌دنقل به‌عنوان فردي از جامعه‌اي كه در آن زندگي مي‌كند و شاعري ملتزم به اجتماع خود كه دغدغه مند است، زبان را ابزاري براي واكنش‌هايي مستقيم و غيرمستقيم عليه گفتمان هاي قدرت ساز عصر خود پنداشته و اشعار وي تبديل به متوني هدفمند گرديده‌اند؛ لذا اين جستار با تكيه‌بر روش توصيفي –تحليلي قصيده «البكاء بين يدي زرقاء اليمامة» امل دنقل را مدنظر قرارداده  و سعي دارد با بررسي گزينش‌هاي زباني در سطوح مختلف زبانش باورها، عقايد و انديشه‌هاي خود كه را در ساختار زبان ريخته و بر مخاطب خويش القا  كرده را بنماياند اين خوانش، متن قصيده را به مثابه شبكه‌اي از رمزگان، در چارچوبي منسجم و با رويكردي لايه‌اي نشانه‌ها را در سطوح عنوان، لايه آوايي، لايه واژگاني و لايه نحوي بلاغي بررسي مي‌كند، نشانه‌ها در متن از خلال دو محور هم‌نشيني و جانشيني و با توجه به سياق و فضاي حاكم بر قصيده از كاركرد ارجاعي خود دور شده و دلالت‌هايي سياسي اجتماعي مي‌گيرند و درنتيجه از خلال تحليل و بررسي نشانه‌ها و دلالت‌هاي متن به معني پنهان يا معني عميق قصيده كه همان هجو سياسي حكام،  سرزنش ملت عربي و دعوت به شورش عليه شرايط است مي‌رسيم.