استفاده از تصاوير فراصدايي اكوكارديوگرافي- داپلر بافتي براي تخمين غيرتهاجمي تنش وارد بر ديواره قلبي: افراد مبتلا به تنگي عروق كرونر

در اين مطالعه، روشي براي تخمين غيرتهاجمي تنش (استرس) وارد بر ديواره قلبي در فاز دياستول با استفاده از پردازش تصاوير فراصداي اكوكارديوگرافي و داپلر بافتي ارائه مي‌شود. هدف از مطالعه برآورد تنش ديواره قلب به عنوان علامتي براي شناسايي افراد مبتلا به تنگي عروق كرونر است. 29 بيمار با تنگي بيش از 70 درصد، 30 بيمار با تنگي 50 تا 70 درصد و 35 فرد سالم به‌عنوان گروه كنترل در اين مطالعه شركت كردند. با استفاده از فن هاي تصويربرداري فراصدايي اكوكارديوگرافي دوبعدي، داپلر بافتي و داپلر تپي (پالسي)، متوسط تنش ديواره در سگمان هاي انتريور و سپتوم بين بطني با توجه به ضخامت ديواره ها، ابعاد بطن چپ و فشار انتهاي دياستول به صورت غيرتهاجمي برآورد گرديد. در نتايج تحليل آماري تمايز معني‌داري ميان تنش برآورد‌شده در انتهاي فاز دياستول، بين گروه هاي بيمار با تنگي هاي شديد، متوسط و افراد سالم در تمامي سگمان هاي ديواره وجود دارد. بيماران مبتلا به گرفتگي هاي شديد در شريان كرونري نزولي قدامي چپ داراي تنش دياستوليك بيش‌تري نسبت به بيماران با تنگي متوسط و افراد سالم هستند. ميانگين افزايش تنش انتهاي دياستول در راستاي طولي و شعاعي، با بروز تنگي متوسط در ديواره انتريور برابر 12/6 و 13/4 و با بروز تنگي شديد برابر 57 و 103 درصد هستند، در ديواره سپتوم ميانگين افزايش تنش انتهاي دياستول در راستاي طولي و شعاعي بر حسب درصد، با بروز تنگي متوسط برابر 9/1 و 17/6، و با بروز تنگي شديد برابر 64 و 63/3 درصد هستند. بنابراين با بررسي تصوير فراصدايي و پردازش آن در بيماران با تنگي عروق كرونر، نشان داده شده كه تنش ديواره در انتهاي فاز دياستول مي تواند به عنوان يك شاخص مهم غيرتهاجمي، در ارزيابي عملكرد ميوكارد قلبي مورد توجه قرار گيرد.