تحليل فضايي حس تعلق مكاني در احياي بافت ناكارامد با استفاده از رگرسيون وزن‏ دار جغرافيايي: در منطقه سه تبريز

بافت‌هاي ناكارامد شهري به دليل ارزش‏هاي تاريخي فرهنگي نيازمند دخالت و سامان‌دهي‌اند. امروزه، احياي اين بافت‌ها بااصل قراردادن نيازساكنان دربرقراري ارتباط بافضاي كالبدي ومباحثي چون حس تعلق به مكان مورد توجه بسياري ازطراحان قرارمي‏گيرد. حس تعلق به مكان نشان‌دهنده علاقه و دلبستگي افراد به آن مكان است و به بازگشت فرد به آن مكان منجر مي‌شود. هدف از اين تحقيق تحليل فضايي حس تعلق به مكان در احياي بافت ناكارامد با استفاده از روش رگرسيون وزن‏دار جغرافيايي (GWR) است. محدوده مورد مطالعه منطقه سه شهرداري تبريز شامل چهار ناحيه با 2707.96 هكتار مساحت و دويست‌وپنجاه هزار نفر جمعيت است. جمع‏آوري داده‏ها به‏صورت كتابخانه‏اي و ميداني و با استفاده ازابزارپرسش‌ نامه انجام گرفته است. براي تجزيه‏وتحليل داده‏ها از نرم‏افزارهاي SPSS وLISRELو براي بررسي نتايج و تحليل فضايي حس تعلق مكاني از روش رگرسيون وزن‏دار جغرافيايي (GWR) در محيط نرم‏افزار Arc GIS استفاده‏شده است. نتايج رگرسيون وزن‏دار جغرافيايي نشان مي‏دهد كه در بين سه شاخص مورداستفاده (اجتماعي، كالبدي، و زيست‏محيطي) بيشترين تأثيررا شاخص اجتماعي دارد و دو شاخص كالبدي و زيست ‏محيطي به ترتيب در اولويت‏هاي بعدي قرار دارند. همچنين، نتايج تحليل فضايي نشان مي‏دهد كه ناحيه‏هاي يك و دو (خيابان‏هاي چرنداب، ليل‌آباد، باغ شمال، حافظ، و همچنين ناحيه منظريه) ازنظر احياي بافت ناكارامد در وضعيت مناسب و مطلوبي قرار دارند.