چرخش نشانه‌هاي فرهنگي در سپهرنشانه‌اي، پيوستاري براي ترميم گسست گفتماني در ترجمۀ عبارت‌هاي تمثيلي با الگوگيري از نظريۀ رومان ياكوبسن و آلفرد شوتز (بررسي موردي ضرب‌المثل‌‌ها در ترجمه از عربي به فارسي)

ترجمۀ ضرب المثل ها، ترجمه اي فرهنگي است. در اين ميان، تفاوت نشانه هاي فرهنگي زبان مبدأ و مقصد و متغيّرهاي چندگانه آن‌ها، فرآيند ترجمۀ ضرب المثل ها را به يكي از اساسي ترين چالش هاي پيش روي مترجم تبديل كرده است. ناديده گرفتن اين مهم، نارسايي ترجمه و كاركرد ارتباطي آن را به دنبال داشته، به شكاف ميان متن مبدأ و مخاطبين متن مقصد انجاميده و در نهايت، گسست گفتماني دو زبان مبدأ و مقصد را در سطح كلي ارتباط موجب مي شود. پژوهش حاضر سعي دارد تا با اتخاذ رويكردي توصيفي تحليلي ضمن بررسي مقوله گسست گفتماني برآمده از متغيرهاي فرهنگي در ترجمۀ مَثَل هاي فارسي و عربي به ارائه راهكاري كاربردي در جهت ترجمه اي تعامل‌محور و ناظر بر پيوستار فرهنگي ميان دو زبان بپردازد. در همين راستا، راهكار پيشنهادي مقالۀ حاضر «چرخش نشانه هاي فرهنگي» ساختار تمثيلي دو زبان در چارچوب «سپهرنشانه‌اي» است كه با توجه به الگوي «ترجمۀ بينانشانه اي» رومان ياكوبسن و الگوي مبتني بر «مثلث نشانه شناسي» آلفرد شوتز تبيين مي شود. در فرآيند «چرخش نشانه هاي فرهنگي» در چارچوب «سپهرنشانه اي»، نشانه هاي فرهنگي مَثَل هاي زبان مبدأ  به‌عنوان نشانه هاي برون‌سپهري و نامتعارف با ورود به فضاي درون‌سپهري نشانه‌هاي فرهنگي مَثَل هاي زبان مقصد و تعامل و گفت‌وگومندي با ساير نشانه هاي فرهنگي حاضر به‌عنوان نشانۀ فرهنگي پذيرفته و بومي شده در نظام سپهرنشانه اي فرهنگي آن (زبان مقصد) درآمده و بدين ترتيب به پيوستار فرهنگي مَثَل هاي دو زبان مي انجامد.