اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر اضطراب، افسردگي و نشانه هاي جسماني افراد مبتلا به درد مزمن

زمينه و هدف: درد مزمن يكي از رايج ترين علل مراجعه به مراكز خدمات پزشكي اوليه است. هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر اضطراب، افسردگي و نشانه هاي جسماني افراد مبتلا به درد مزمن بود.روش و مواد: اين مطالعه از نوع نيمه تجربي با پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري با گروه شاهد بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه بيماران سرپايي زن و مرد مراجعه كننده با شكايت درد مزمن به همه مراكز درماني شهر تهران در سال 1398 بود كه به روش نمونه گيري در دسترس، از بين تعدادي از مردان و زناني كه داراي تشخيص قطعي درد مزمن بودند، 60 نفر از افرادي كه بالاترين نمرات را (به عنوان خط پايه) پس از تكميل پرسشنامه ها كسب كردند، با روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب و پس از تخصيص تصادفي در دو گروه مداخله (30 نفر) و شاهد (30 نفر) جايگزين شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه افسردگي Beck، پرسشنامه اضطراب Beck و پرسشنامه درد McGill بدست آورده شد. گروه آزمايش در هشت جلسه 90 دقيقه اي و يك بار در هفته به مدت دو ماه تحت درمان پذيرش و تعهد قرار گرفت اما گروه شاهد، درماني دريافت نكرد. هر دو گروه در سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري دو ماهه به پرسشنامه هاي پژوهش پاسخ دادند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر با استفاده از نرم افزار SPSS-22 انجام شد.يافته ها: ميانگين (انحراف معيار) سن شركت كنندگان در گروه آزمايش، (8.9) 43.7 و در گروه شاهد، (9.2) 45.2 سال بود. در گروه آزمايش ميانگين (انحراف معيار) افسردگي از (4.4) 32.6 در پيش آزمون به (5.1) 23.2 در پس آزمون و (5.2) 22.1 مرحله پيگيري كاهش يافت (0.001 P)، ميانگين (انحراف معيار) اضطراب از (4.9) 33.6 در پيش آزمون به (4.2) 22.6 در پس آزمون و (5.1) 22.6 در مرحله پيگيري كاهش يافت (0.001 P) و ميانگين (انحراف معيار) نشانه هاي جسماني از (3.2) 41.5 در پيش آزمون به (3.1) 33.7 در پس آزمون و (3.3) 31.8 مرحله پيگيري كاهش يافت (0.001 P). در گروه شاهد نمرات در سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري تفاوتي نداشت.نتيجه گيري: براساس يافته هاي اين پژوهش مي توان گفت درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كاهش اضطراب، افسردگي و نشانه هاي جسماني افراد مبتلا به درد مزمن موثر بود.